Pest-spieghel

2. Handeling.
4. Verschoning.

Verkeerde meyningh.

Tis al van 'tselve daer sit hy weer en bidt,

Wel lieve Magger hoe verstaen ick dit
Hoe meucht ghy doch soo verde verdwalen
Ghy sout veel beter noch een Doctoor halen
Die u Wijf hulp dewijl zy leyt en sterft,
Want dien ghy bidt u preutlen niet bederft,
Ghy'n hoeft u gansch op hem niet te verlaten
Men can licht mercken dat hy u moet haten,
Dewijl hy u soo onghenadich straft,
En als een Richter selfs alsulcke roede schaft,
Die onverdrachlick is vol weedoms ende smerten.

Goed aert.

Wanneer een Vader doch zijn kindt lief heeft van herten,

Castijt hy't menichmael, en hout het so in tucht.

Verkeerde meyninghe.

Ick ben nochtans voor u al veel te seer beducht

Mits ghy niet beter op't naturelijck en achtet

[fol. Biiijr]

 

Meynt gy dat sulc groot Heer om u te hooren wachtet?

 

Hy geeft het cruyt van cracht, hy geeft den medicijn,

 

Die ghy sult spreken aen tot lichting van u pijn

 

Dat can u helpen Man: so veel aengaet de reste

 

Dat God tot straffe sent 'tvergift van dese Peste

 

Die meyning is niet goet: want sulcx hier over al,

 

Alleenlijck maer ghebeurt by d'ongh'luck oft gheval,

 

Naer een ghesonde locht gemeynlijck sietmen volghen

 

Dat Son, Maen ende Ster zijn op den mensch verbolghen,

 

Waer van d'invloeying 'tgoet oft wel het quade geeft

 

Na datter een Planeet met d'een oft d'ander sweeft

 

De loop des Hemels can also de Pest verwecken.

 

Goed aert.

 

Verkeerde meyning wech, gy meucht vry wel vertrecken,

 

Ick wete wel de Heer zijn middelen ghebruyckt

 

Maer dat de minste saeck haer zynen wil ontduyckt

 

So dat hy't alles niet en mennet met voorwete

 

En staen ick u niet toe, hoe wel men tself afmete

 

Schriftuere leert ons doch dat d'alderminste ding

 

Hoe slecht oock van gestalt hoe cleyn oft hoe ghering

 

Van Godes handen wordt gestuert tot allen daghen,

 

Soo dat hy over tVee oock selfs wil sorge draghen

 

Dwelck onvernuftich is als David ons verclaert

 

Hoe veel te meer oock God den mensche dan bewaert

 

Ja Christus selver spreeckt en sietmen niet met hoopen

 

Om eenen penning twee seer cleyne muskens coopen

 

Van dees nochtans niet een van boven valt int velde

 

Sonder gantsch s'Vaders wil, en oock so zijn geteldt

 

De haren uwes hoofts daerom en wilt niet vreesen,

 

Ghy zijt al meer als veel sulck muskens oft meesen

 

Daerom ben ick gerust, k'en mach niet langer staen.