Emblemata. Vol-sinnighe uytbeelsels

39. Spe metuque pauet.

Het hert des Minnaers brand, in liefde zijnd' ontsteken,
De min die 'tself verquict, het self van rou doet breken,

In onrust leeft het doch altijt, dach ende nacht,

Want nimmer sonder vrees een troostlic woort vervvacht

Seer ongestadich staet het tusschen hoop en duchten
Nu met een lachend mond, dan met een treurich suchten,

De goede hoop verheucht, maer vreese staet daer by,

Dies leyt dit herte meest met d'ancker in de ly.