Emblemata. Vol-sinnighe uytbeelsels

[fol. B1v]

21. Mors vitae initium.

Den tijt die't al verslint kan't alles weder geuen,
Alsnu de felle doot, alsdan het soete leuen,

Van 't leuen komt de doot, en van de doot na wensch

Het nieuwe leuen weer, den Godvruchtigen mensch.

Gelijck het saet verrot, geworpen in der aerden
Men door 't versteruen siet nieu ayeren aenvaerden,

Die schoonder staen gebloeyt, met meerdering van graen,

So sal't den vromen mensch na 't tijd'lick steruen gaen.