Emblemata. Vol-sinnighe uytbeelsels

17. Dum extandar.

Dewijl ick word verlengt en mijn gestalt verwerve
Int vyer gesteken word, geen slagen ick en derve,

Maer veel verdrage veel op dat ick werd bequaem:

Soo moet de mensche med' om eenen goeden naem

[fol. B1r]

 

Te krygen, sonder schroom aennemen ende wagen

 

In deser weirelt veel, met lijdsaemheyt te dragen:

 

Waer door int eynde dan verkrijgt tot eenen loon

 

In Godt rust ende vre, daer toe der eeren kroon.