Const-thoonende juweel

Bij de loflijcke stadt Haerlem, ten versoecke van Trou moet blijcken, in't licht gebracht

[fol. E2r]

[De Coren-aren van Catvvyck]

Haerlem tot die van Catwijck.

Dat Liefd' moet blijcken seer Const-lieve Coren-aren,
Bewijst ghy metter daet, het welck in my veroorsaect
sulcken vreucht, meer dan ick met mond en tong can verclaren,
Al waer ick als Demostenes wijs en wel bespraect:
Dies tot danckbaerheyt van dijn trouherticheyt naect,
Wensch ick dy voor groet den vloet van Iovis gulden regen,
Met ghedurigen loff, gheluck, wijsheyt, en vreucht volmaect.
Voorts heet ic u welcoom, als weer liefdich t'uwaerts genegen,
Daer Trou en Liefde blijckt, rust welvaert door Godts zegen.

Antwoort.

Wy Coren-aren altsaem danken met herten demoedich // dijn
Speel-coorns plaisant, die in const overvloedich // zijn
Van u goedtgunsticheyt, en vriendlijck welcoom // hiet
Die ons op u feest hebt genood' bevroedich // fijn
Met menich cloeck gheest, en welrieckend' bloom,, fier
Sulcx wy insonderheyt (niet ghesprooken tot room // schier)
u niet hebben connen weygeren, met eenighe reden // doch
Waer op wy zouden smaecken u volvloeyend' stroom // hier
Daer uyt ghy ons meer en niet sparich schenckt beneden // noch
So ist dat wy hier verschynen tot deser steden // och
Verthonende ons Intrede naer u Chaerts beschrijven // claer
Wat voorts meer zal volghen salmen oock med' en // toch
Behoorlijck doen blijcken tot const geryven // naer
So Godt genade geeft, en ghesont by u blyven maer.