Byvoeghsel tot den Christelijcken jongelingh
(1647)–Frans Esausz. den Heussen–
Auteursrechtvrij
[pagina 190]
| |
Dickmael, als 't leven eerst begint,
Soo komt de doodt, soo sterft het kint:
Of wordt de mensch een Iongelingh,
Tegen de doot is geen bedingh:
Hoe jongh, hoe schoon, hoe fris, hoe sterck,
Dickmael is daer sijns levens perck:
Een felle sieckte tast hem aen,
En siet sijn leven is gedaen.
Is dit ons niet gebleken klaer
In desen bloem van twintigh jaer!
Recht in het bloeyen van sijn jeught,
Van konst, geleertheyt, eer en deught.
De lage Scholen doorpasseert,
Twee jaer in d'hooge School verkeert,
In het Latijn seer ver gegaen,
Hebreeus, en Griecks oock wel verstaen,
Hy was daer inne ondersocht,
Heeft daer van goet bewijs gebrocht:
De Logica oock geuseert,
En yets in Phisica geleert,
Geoeffent in de Poesy,
Nu ving hy aen Theology,
Daer in betoond' hy goet verstant,
Oock al voor heen van langer hant.
Hy leefde seer Godtsalighlijck,
En dede daer van sulcken blijck,
Dat hem die Kerck getuyg'nis geeft,
Van onberispelick gheleeft:
Ia dat hy daer seer wel te pas
Oock een patroon van deughden was.
Soo dat hy groot hope gaf
Van eens te voeren d'Herder-staf
Van Godts salighmakende woort,
Om soo te weyden, als 't behoort,
| |
[pagina 191]
| |
Des Heeren kudde nut en soet,
Gekocht door Christi diere bloet.
Maer siet de doodt die maeyt hem af,
En voert sijn lichaem nae het graf.
Eylaes, die bloem die is geplucht,
Die jonge spruyt is afgeruckt,
Gantsch onverwacht en heel subijt:
Wy zijn sijn soet geselschap quijt.
In onse groote hoop belet,
Van onse oogemerck ontset!
Maer doch, waer toe veel ongenucht?
Wat dient'er veel geklaegh, gesucht!
Hy is verhuyst, hy is niet doodt,
Hy leeft en rust in Abrah'ms schoot:
Godt heeft sijns levens tijdt bepaelt,
En even doe hem wech-gehaelt.
Sijn lichaem rust en werckt niet meer,
Sijn ziel leeft heerlick by den Heer,
Hy is nu vry van al 't verdriet,
Hy is daer hy Godts aenschijn siet,
Dat aenschijn 't welck het all' verheught;
Daer in geniet hy volle vreught,
En hy besit de saligheydt
Voor 's wereldts grondt hem toebereydt,
Tot dat sijn lichaem, onbevleckt,
En heerlick werde opgeweckt:
Om met de ziele te ghelijck
Eeuwigh te zijn in 't hemelrijck.
|
|