Bestaan zonder tijd

[p. 12]

Meidoorn

De meidoorn aan de grote weg,
vroeg elke morgen begroet door mij,
vroeg eens, gestoken in haar wit lentekleed:
waar blijft je offer, Salvador, gewijd
aan het heidens voortbestaan van mijn tempel
tak en blad zijn altijd bereid
jou de gekleurde cryptogrammen te ontcijferen,
die het geheim verborgen houden
van mijn heiligdom
voor het ongeoefend oog van iedereen.