Krasje
Je kunt álles bekrassen in dit land. Behalve 'n auto!
Bekras gerust Luns, de Navo of de communisten. Geen mens die het je kwalijk neemt. De ontwikkelingslanden dragen al jaren onze krassen. En zouden we er daarom met poetsdoeken overheen moeten?
We bekrassen onze politici met wellust. We schoppen overal deuken in. De spatborden van onze buurlanden zijn niet veilig voor onze hoon!
We beschadigen de bumpers van elke nationaliteit, bevolkingsgroep of ras.
En niemand die ons erop aankijkt. Integendeel: bij onze beschadigingsbezigheden worden we zelfs van harte toegejuicht!
Maar iemand die een kras maakt op het lak van onze auto krijgt te maken met de woede van het volk. Zo'n man zou, volgens aller gevoelens, het land uitgezet moeten worden. Je kunt je buurman beschadigen en zijn hond, het milieu bevuilen, je rotzooi voor de deur van een ander kieperen en je 's nachts bezatten zodat je de hele buurt wakker maakt. We nemen het je niet kwalijk!
Maar maak je per vergissing een krasje op het chroom van een pasgepoetste auto, dan ben je een misdadiger, iemand die het niet waard is nog langer Nederlander genoemd te worden!
Breng maar krasjes aan op Wim Kok, of een hele grote kras op Arie Groenevelt. We kunnen er alleen maar om lachen.
Wat maakt het uit? Die mensen zitten toch al vol krassen!
Maar een auto met een kras: dat is een bespotting van onze westerse waarden. Iemand die onze auto bekrast, bekrast onszelf, zet een nagel in ons hart.
En het wordt nóóit meer goed met ons!
Auteursrechtelijk beschermd