Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 152]

schilder

het dorp dat hij uitvindt
vindt hij schilderend uit

hij legt het geplooid
alsof het danst tegen
het zwelkoren aan, wolken
van stro hangt hij aan bonestaken,
hun koppen boven de hagen.
vanzelf lopen daar paden, er zitten vogels
op telegraafpalen.

daar komen de dorpswinden aan
en waaien tegen kippesnavels,
tegen de haan, tegen neusgaten
van paarden en halen
appels tussen bladeren
vandaan

water maken zij smakelijk
en haver beluisterbaar
zoals adem en avond

daar komt zij al aan
op haar hoge hooiwagen
de herfstige dorpsmaan

verf op haar oogharen