Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 115]

leven

de wind kijkt recht
in mijn leven. ik was
op paarden
weggebleven

stil bleef ik staan
onder dit
onschuldig wit
kijkend naar mij

zwevend ontging mij
huid en haar
alleen even
leefde ik daar