Portret van een landschap. Gedichten 1953-1997

[p. 79]

groeischap

[p. 80]

I aarde

als de aarde voorbijkomt staan
de mannen op van hun stoelen
en groeten. de vrouwen
zij bukken zich, wrijven
hun enkels in met olie
de geurige

[p. 81]

II blad

de zon kust zijn ene
wang, de aarde zijn andere.
in een gouden
doodskist legt hem
de winter. zo
vergaat het de liefde

[p. 82]

III bloem

trekt
haar mantel van godsvrucht uit
legt
zich neer in het gras, en is
naakt

[p. 83]

IV dood

schraalhans nabij
hij blaast door de struiken
kattekop, kattekop, goed
weer voor je stiel
is het niet
doodgraver?

[p. 84]

V dorp

zomer een dolkstoot in
de fluwelen salonkast
zwetend
de zakdoeken achter het huisboek. hard-
stenen puien waaraan
de dood zich vastklampt

[p. 85]

VI dorpskerk

akkers die ik vol warmte noem. de wind
loopt de open kerkdeur binnen, brengt
geuren van stalmest mee. mond naast mond
zingt de gemeente

[p. 86]

VII huis

het keldergat kijkt
mij aan. vluchtige blikken
over mijn schouder. steile
vlakken gras, in de kamers
verdwenen

[p. 87]

VIII licht

het licht verschuift zijn vinnen
graaft heldere wenken op
en vezels, terwijl de wind
gladgeschoren ijltes bezeilt
witte, met onderkanten

[p. 88]

IX regen

één grasspriet blijft
onheil aankondigen, waarom
ik de luiken sluit en mijn hemd
klaarleg, het laatste

[p. 89]

X stal

armelijk leunend uit
zijn hout, onder het regenvolk
's nachts
streelt hij de uier
zwart
wordt de uier

[p. 90]

XI zwart

zwart
beweegt zich in zwart, schuift
over het zwart heen dat
omhoogkijkt. bomen
maken het zwarte
onrustig. iemand
loopt er doorheen, wordt
gezien als een mens
een oogstfeest
een appel