Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof

[p. 126]

Alleenspraaken, en uitschietende gebeeden.

Hoe raakt g' aan 't zugten?

Ik hoor gerugten!

Daar is een Jesus, die my kan genezen,
Dog 'k heb dit door hooren, en door lezen:

Die Hem eens vinden mogt,

Wierd hy met ernst gezogt,

Gy zoud al eer gy 't dogt, by Jesus wezen.

[p. 127]

2.

 

't Geloof ontbreekt my,

 

Schort u meer, spreekt vry,

 

Die eens zyn hert aan Jesus uit mogt klaagen,

 

Wil maar, by Jesus moogt gy 't alles waagen,

 

Eist vry, wat gy begeert;

 

Ik weet niet, wat my deert,

 

Zoo gy 't my niet en leerd; gy most 't hem vraagen.

Myn Heiland leerd my!

Eist, wat begeerd gy?

Hoe ik dit listig hert best zal doorgronden;
'k Weet, 't steekt vol zonden, en ik zie geen zonden,

Nog voel in 't niet zien smert,

Zoo doodig is dit hert,

Maakt dat het leevend word, door versche wonden.

[p. 128]

4.

 

Bid gy om slagen?

 

Die niet kond dragen,

 

Het minste kruis, of gaat daar onder zugten,

 

Nu eisch ik wonden, om de dood t' ontvlugten,

 

Zend maar uw Geest daar by;

 

Zoo wil ik, wat ik ly,

 

U looven, en dan stry ik met genugten.

Wat Hy belooft heeft,

Doch eens geloov' geeft,

Gy hebt uw nood aan Jesus voorgeslagen,
Kond gy hem nu dit steenig hert opdragen?

'k Weet, hy 't veragten zou;

Hy kon wel, zoo hy wou,

't Feilt nooit aan Jesus trouw, hy hoord u klagen.

[p. 129]

6.

 

Of hy my hoorden,

 

't Zyn al maar woorden,

 

Hy eist dit hert, dat van hem afgaat zweeven,

 

Zoo lang, tot hy myn doode ziel doed leeven,

 

Hy zoekt het hert, nu 't vlied

 

Van 't zyn, 't ontglipt hem niet,

 

En eist u Jesus iet, Hy wil 't eerst geeven;

Ja 't hert dat zyn is!

Weet ik, of 't myn is!

Elendig, die zig zelvs hier in verzinden,
Woud gy niet wel, dat Jesus u beminden?

Ik voel zoo weinig trek,

Dat 's dooden haar gebrek,

En hy maakt geen gesprek, van iets te vinden.

[p. 130]

8.

 

Gy moest heel niet zyn;

 

'k Wil, maar 't verdriet myn,

 

Dat ik dit niet zyn, niet te regt kan leeren,

 

Weest stil, laat Jesus 't hert alleen regeeren,

 

Of gy 't zoo niet en vat,

 

Als hy 't bestierd, denkt wat,

 

U Jesus weigert dat, kond gy 't ontbeeren;

Wel heeft geen dooden,

Den geest van nooden?

Ja; eist die met aandringende gebeden,
Maar weest dan nog in zyn beleid te vreden,

Valt 't bang, dat hy vertoevt,

Gy hebt den Geest bedroevt,

Daar gy de vrugt van proeft, en dat met reden.

[p. 131]

10.

 

Wil hy zig wreeken;

 

Wat baat my 't smeeken?

 

Wel die 't gebied, belooft daar op zyn zeegen,

 

Hoe kan hem 't geesteloos gebed bewegen?

 

Hy let maar op uw nood,

 

En geeft zig in de dood,

 

Eer gy van kragt ontblood, zoud zyn verlegen.