Brief van (december 1959)
‘Lieve Bruno en Miesje
Hartelijk dank voor jullie lieve verjaardagsbrief en het prachtige Mansfield boek. Wat gaat alles vlug - die verjaardag ligt alweer in een ver verleden. Ook wij vinden het een beroerde samenloop van omstandigheden dat er van een bezoek aan jullie voorlopig niets komen kan - Nu moet Henk naar Stockholm - een rottijd voor hem en voor mij - een paar weken - Ik had mee gekund, maar dan moet ik 's morgens in een hotel blijven tot Henk mij voor de lunch afhaalt - en 's middags zou ik bij die tentoonstelling moeten zitten, waar Henk zijn werk heeft, in het ‘Nobelhuis’ schilderijen van de Boer aan de man brengen. Bovendien zal de ergste de Boer er ook nog zijn - Het wordt een eenzaam tijdje voor me.
Ik lees dat Mansfieldboek heel langzaam, het is subliem geschreven. Echt de kunst van het weglaten!
Ik was met Henk nog naar een tentoonstelling van onbekende meesters in Dordrecht. Wat daar juwelen waren, is ongelooflijk - Wij waren de enige bezoekers!
Wanneer ik maar eindelijk eens geregeld slapen kon, dan was ik helemaal fris en gezond - Vandaag voel ik me een stuk fitter en daarom beantwoordt ik nu pas jullie brief. Wanneer ik zo'n hele nacht of nachten achter elkaar wakker lig zonder een seconde slaap ben ik tot niets in staat.
Ik merk dat ik aan het verkeerde eind van het papier begonnen ben te schrijven, maar dat zal jullie van mij niet verwonderen!
Er is buiten een dikke mist, en dat samen met het melancholieke geluid van de misthorens heeft de echte Pr. Hendrikkade sfeer! - ondoorzich-
Auteursrechtelijk beschermd