Mary Dorna 1891-1971

Brief van januari 1954 (in het hs. van Bruno: beantwortet 18 januari 54)

‘Lieve Mies en Bruno

Het is bijna 2 uur nacht. Ik had weer te veel slaappillen genomen, de vorige nacht (11 phanodorm) en nu blijf ik maar zo lang mogelijk op en tracht de nacht door te komen door tegen 6 uur maar weinig te nemen.

Hartelijk dank voor jullie boekje, ik had het al, maar ik probeer het eerst hier te verruilen, lukt het niet dan stuur ik het op. Dat verhaal in Elsevier was gewoon crazy¹.

Die man telefoneerde elke dag en ik had stomweg gezegd - ‘Ik heb wel iets in portefeuille’. Ik had niks en hij zeuren. Toen heb ik een oud verhaal in elkaar gebokst. We hadden 24 december nog 6 gulden in huis, schulden bijna 200 kruidenier, 2 maanden huur, 700 dokter, noem maar op.

Tot mijn geluk vertelde ik het door de telefoon (ook niet betaald) aan Victor v. Vriesland. Die gaf me een adres waar ik als behoeftige auteur geld kon krijgen, f 300 waren direct op, maar heerlijk Kerstfeest en Nieuwjaar door gehad!

Voor dat stukje f 100 gekregen. Henk heeft één paar kapotte schoenen

1 Onder de druk der omstandigheden kwam Mary er toe twee oude verhalen samen te voegen tot een ‘nieuw’ verhaal: Koekoek in de regen. Het verscheen op 19 december 1953 in Elsevier.

[p. 137]

- mijn schoenen zijn ook niet schitterend.

Nu ga ik weer proberen stukjes te schrijven. Er is ook iets voorgedragen door Lily Bouwmeester. Reuzen sof. Alleen mijn stukje ‘Les heures sont roses’ was ook volgens de pers goed. Werd ergens ‘klassiek’ genoemd!!

Dat hoerenkast stukje stond in een bundel ‘Pierement’, ‘Het rosé geheim’. Is ook door de pers zo goed gevonden. Het overige zo slecht, dat je je generen moet, er bij te staan.

Het gaat me op het slapen na veel beter.

Ik wou dat Henk ook ‘Hilfswerk’ deed. We gaan op deze manier naar de bliksum. Hoewel het was vanmiddag verdomd gezellig. Heb mosselen in azijn met uien en mosterd gegeten in een lollige ouderwetse kroeg, de muren zijn er van kurk. En jenever er bij gedronken. Ik schrijf zo raar met de vulpen van Henk, dit is mijn stijl niet, die letters zien er zo dik uit.

Ik heb me ziek gelachen over dat bezoek van S. Toevallig had ik juist van hem gedroomd, een nachtmerrie.

Hoe komt zo'n kerel aan die baan en dan nog in Bern. Wie is er nou eigenlijk gek?

Jullie brief was een verademing tussen al het gesjacher en bedrog van deze tijd. Ik heb wel aardige kennissen, maar je kunt ze niet bij elkaar hebben. Het ene deel zuipt en (de ander) is vegetariër.

(...)

Die Rowohlt is een weldoener der mensheid met die boeken. Ik had het mijne graag vertaald. Niks voor jou Bruno of jou Mies. Die man van Elsevier zei telkens ‘Zet u er toch s.v.p. Dorna bij’, schijnt aardige naam geweest te zijn. Brengt alleen geen ping ping op. Het zou verduiveld prettig zijn elkaar weer eens te spreken. Komen jullie nog eens hierheen. Ook ik Mies ben tegenwoordig op geld; omdat ik het nooit heb schijnbaar.

Ik werd gek van die etalages hier. Moest overal voorbij lopen. De nacht staat nu buiten donker en nu het naar half 3 loopt is zelfs de P. Hendrikkade stil.

Die man vroeg of ik het vlug wou tikken voor hem - Antwoord: dat kan ik niet. Vroeg hij zullen wij het voor U doen? Antwoord: onleesbaar schrift, met potlood, kost u teveel tijd. Enfin. De dochter van die schuldeischer kruidenier heeft getikt wat ze eruit kon opmaken. De rest heeft de alom bekende Meima in vorm gezet. Met dit resultaat.

Ik wou dat ik zo als vroeger kon schrijven; met zulk een gemak en objectiviteit. Maar wanneer ik die andere verhalen lees, is één oog (wat ik werkelijk ook nog ben) ziende in het land der blinden. Schrijven jullie me weer eens zo'n enige brief. Jullie kunt er me echt mee opkikkeren. Hoewel het jaar al een dag of 10 is, wens ik jullie veel geluk, de grote genegenheid en vriendschap die er is en steeds was.

Jullie Mary'