Semi-finale

[p. 52]

Correspondentie

II

Wees niet boos als ik schrijf dat mijn nieuwe hond
een beetje op je lijkt.
Vandaag, al sinds gisteren toen je hier was,
lijkt alles op jou:

het huis en de tuin waar je rondliep;
de diepe fauteuil
waarnaast je gehurkt zat toen ik je voorlas;
de divan, te smal

maar toch ampel genoeg voor ons beiden,
met jou in mijn arm.
En de deur die je uit liep, dapper een lach
nog op je gezicht.

Alles laat me jou zien nu je weg bent van hier,
want hier is thans leeg
en het lege vervult zich van jou, van het beeld
dat bleef in mijn hart.