Semi-finale

[p. 22]

...lumen de lumine...

Licht, mijn licht, je komt zoals de klare dag
waarop, gelijk de vroege vogeltjes, ik wacht.
Licht, je dringt zelfs door de smalste kier
om mijn kleine kamer te verlichten.
Voor jou gooi ik al mijn luiken open,
licht; elke ochtend brengt je hier!

Licht, mijn licht, wanneer het middag is
schijn je oogverblindend over alle dingen
die ik nauwelijks in die zee van wit
van elkaar kan onderscheiden.
Niets is daar, wat je niet toebehoort,
licht, onduldbaar-daverend bezit!

Licht, mijn licht, zodra - te vroeg - de avond valt,
daalt je lila schaduw op mijn leven.
Licht, van al je gouden glans vervuld
sluit ik dan mijn moede ogen
wetend dat je ook tot het einde
droom en dood, o licht, omhult.

Licht, dat trillend op mijn grafterp ligt, -
mijn onuitblusbaar licht!