Millioenen-leed. De tragedie der joodse vluchtelingen

[p. 2]

[p. 5]

Voorwoord

Dit boekje is ontstaan uit de wens in bredere kring iets bekend te maken van het lijden der Joodse vluchtelingen en het werk van het Comité, dat in Nederland voor hen tracht te zorgen.

In de tijd, die verlopen is tussen het schrijven en het verschijnen, is het aantal van hen, die uit hun Vaderland zijn geweken of verdreven, al weer met tienduizenden, zo niet honderdduizenden vermeerderd. Het boekje geeft dus slechts een beeld van een klein deel van het leed, dat op het ogenblik wordt geleden door mensen, die niets hebben misdreven, dan geboren te zijn in een land, dat hun geen plaats om te leven meer biedt. Maar zo schrijnend reeds is dit brokje ellende, dat het den schrijver stof geeft voor een schets, die den lezer ontroert en dikwijls doet huiveren.

[p. 6]

Het zal echter, hoop ik, naast dit medelijden, den lezer nog iets anders leren: het zal hem brengen tot een gevoel van dankbaarheid, dat hij zelf in rust hier leven kan en zo hem voert, niet tot het plichtsbesef, dat hij helpen moet, maar tot de vreugde, dat hij helpen kan. Want dit boekje is niet opgesteld, om slechts als lectuur te dienen: de schrijver wil, dat de gevoelens, die hem bezield hebben, ook op anderen zullen worden overgebracht en dat daaruit bij velen de wens zal ontstaan, om juist in deze tijden van druk en wanhoop, althans iets bij te dragen, om het leed te verlichten, dat tallozen neerbuigt en tot vertwijfeling brengt.

Mocht dit het geval zijn, dan rijst uit de smart, die de grondtoon van deze schetsen vormt, de wil, om enige blijdschap te brengen in de somberheid van het bestaan van duizenden rampzaligen. En dan heeft dit boekje zijn plicht vervuld en zijn doel bereikt.

Prof. Dr. D. Cohen