|
| |
| |
| |
Voorreden van de doorlvchtighe vrovwen.
HEt is een out gheschil, van langhen tijdt gheresen,
En noch op desen dach niet duydelick ghewesen,
Wie datmen geven moet van deuchden en verstandt
De Vrouwen oft de Mans den prys en d'overhandt.
De Mannen hebben eerst met cloeckicheyt van handen
Ghenomen in haer macht de Steden ende Landen,
En onder haer ghebiedt, en onder haer ghewelt
Des aertrijcx ronde Cloot ghetrocken en ghestelt.
Daer teghen is de deucht, daerteghen zijn de ghaven
Vant vrouwelick gheslacht besloten en begraven.
En haer ghetrou ghemoet, end' haeren handel kuys,
Heeft tot zijn leste pael den Dorpel van het huys.
| |
| |
De Kinders zijn haer Volck, dat zijn haer soete Lieden,
De Borghers van haer Stadt, daer over sy ghebieden,
En voen die met den wyn die voor den eersten dorst
Gelijck wt een Fonteyn comt vloeyen wt haer borst
Tot dat zy zijn bereyt om in het Velt te treden,
En op haer Vaders wys te vechten voor haer Steden,
Oft met haer' wysen raedt, en met haer cloec verstandt
Te voorderen haer Stadt, te voorderen haer Landt.
Soo datman een groot deel van dat de Mannen dryven
In oorlooch oft in vree de Vrouwen moet toeschryven,
Die eerstmael brengen voort, en helpen aen haer cracht
En helpen tot haer wensch dat mannelick gheslacht.
Dat mannelick gheslacht, dat eerstmael is verloren
En eerstmael licht int Graf eer dat het wort gheboren.
Haer Graf is s'Moeders buyck, daer lange tijdt den Man
| |
| |
Voor doot begraven licht, eer dat hy leven can,
Tot dat de silvren Maen heeft negenmael op eerden
De duyster nacht verlicht met nieu ghespannen Peerden.
En neghenmael haer schijn, en negenmael haer hooft
Vervult met suyver licht, en wederom berooft.
Dan comt dat edel Dier dat g'heel de aerdt doet beven,
En meerder als de Vrou, neemt wt de Vrou zijn leven.
Van daer is zijn beghin, en die de Vrou veracht
Wort met de Vrou ghetelt eer hy wort voorghebracht.
Daerom den grooten Helt, den Coninc groot van machten
Lycurgus heeft belet de Vrouwen te verachten,
En heeft haer eenen Boogh ghegeven in de handt,
Om alst van noode was te vechten voor haer Landt.
Haer Naelde was de Spies, haer Spinrock waren Lansen,
Haer Ambacht was de krygh, haer Huysen waren Schansen:
| |
| |
Haer wiege was een Schilt, daer in wiert thuys ghebrocht
Dat nieu gheboren Kindt met dat quam in de locht,
Met dat gheboren wert, en als zy souden tyden,
En ging hen in het Velt om voor haer Landt te stryden,
De Moeders riepen luydt, O Kindt ghaet inden tocht
En keert met desen Schilt, of worter in ghebrocht.
Hier met sal ick u sien oft levend' wederkeeren,
Oft hier in thuys ghebrocht den dooden hoop vermeeren.
Gaet hene, gaet mijn Kindt, en toont in desen strydt
Dat ghy een rechte spruyt van onse Lande zijt.
Geen Vrouwen zijn bequaem om rechte Mans te baeren
Dan die haer noch van Sweert, noch Spisen en vervaeren.
Geen Vrouwen baeren Mans, dan die in tydt van noodt
Niet vreesen voor de krych, niet vreesen voor de doot.
Als Pyrrhus sterck van macht, de Koninck van Epieren,
| |
| |
Naer Lacedemon quam met onbekende Dieren,
Met Elephanten groot, van wonderbaer ghewelt,
Die noyt voor zynen tijdt en quaemen in het Velt,
De Vrouwen hebben selfs de Mannen moet ghegheven,
En cloeckelick vermaent om vromichlick haer leven
Te laeten voor het Landt, en met een sterck ghemoet
Te offeren aen Mars haer lichaem ende bloedt.
De Mannen in de noot die wouden gaen versenden
Haer Vrouwen wt de Stadt, om soo van haer te wenden
De vreese van de doot: maer eene van verstandt
Quam in de Raedt-gegaen met een Sweert in haer handt,
En heeft de Mans ghevraecht, oft sy dan liever wouwen
Verlaeten haere Stadt, behoudend' haere Vrouwen,
Dan dat sy die voor haer tot hulpen van het Landt
Ghewaepent souden sien neervallen in het Sandt.
| |
| |
De Vrouwen zijn bekent van d'Amazoonsche Vorsten,
Die met een yser heet wtbrand' haere borsten
D'een hielden aen den toom, en d'ander aen de Lans,
En sittende te Peerdt soo renden op de Mans.
En noch veel ander meer, de welck van de Poëten
Om dat gheen Mans en zijn, al wetens zijn vergeten,
Die wy u stellen voor, en stellen als ten toon
Niet willend' haer voortaen benemen haeren loon.
Neemt dit dan aen in danck, en leert de Mannen prysen
Dat ghy de Vrouwen oock haer eere meucht bewysen,
En toelaet haeren lof gheheel en ongheschent,
Die niet min cloecken zijn, maer minder zijn bekent.
|
|
Auteursrechtvrij