Nederduytsche poemata 1616

Oversettinge van het XII. Idyllium Theocriti, waer van het beginsel is,
ὒλυϑες ὠ φιλε κοŭρε.

SYt ghy gekomen dan, naer dat ick heb gewacht
Naer u mijn liefste kindt dé derdé dach en nacht?
Ghy sijt gekomen, jae. Maer ye gelick die mint
VVort out op eené dach, als hy zijn lief niet vint.
Soo veel de soete lent de winter overtreft,
Den appel by de pruym die wilt is sich verheft,
Het schaep met dicke wol zijn lam beschaemen kan,
Een maecht veel soeter is, als die den derden man
Alree versleten heeft: soo veel als lichter is
Een reebock als een kalf, of in de wildernis
De nachtegael den prijs van alle vogels wint,
Soo is voor my u komst het soetste dat men vindt.
Siet ick ben hier gevlucht, als een die verre gaet
Naer desen beucken boom, dewijl de sonne braedt

[p. 39]

 

En droocht het landt. Och of de soete min

 

VVou blaesen op ons hert, en voegen onsen sin:

 

En dat die naer ons sijn, ons kenden al te saem,

 

En songen dus van ons, en spelden onsen naem.

 

Daer sijnder twee geweest eens in voorleden tijdt,

 

Den eenen vrydeself, en d'ander werdt gevrijt,

 

Haer liefde was gelijck. Och was het volck niet soet,

 

Als liefde wederom met liefde werdt gevoet!

 

Och Iupiter of dat en al ghy Goden waer,

 

En dat my wierdt gebracht naer menich duysent jaer

 

Die bootschap onder d'aerdt, dat hy die my nu wondt

 

En mijne soete min waer yeder in de mondt:

 

Maer meest het jonge volck. dan dit sal moeten gaen

 

Alsoo de Goden selfin haeren raet verstaen.

 

Doch ick en vreese niet als ick u prijs voor al,

 

Dat yemandtuyt mijn neus de leugens mercken sal.

 

VVant doet ghy my wat leet, dat soet ghy metter daet,

 

En doet my dobbel goet, my gevend' een toemaet.

 

O volck van Megara, die kloeck sijt in den boot,

 

Ick wens dat ghy bewoont geluckichlick den schoot

 

Van't rijck Athenen landt, die boven al vereert

 

Diocles, die soo veel met minnaers heeft verkeert.

 

VVant altijdt by zijn graf van alle kanten staen

 

Veel minnaers, die om prijs een soete stridt aen gaen,

 

Met soentjens om het best. en die dan mondtaen mondt

 

Lecht aldersoetjens aen, keert wederom terstont

 

Recht naer zijn moeders schoot, t'huys brengende de kroon.

 

Och wel geluckich is, die krijcht voor zijnen loon

 

Dat hy mach rechter sijn. hoe dick roept hy alstil

 

Om Ganymedes hulp, dat hy hem maecken wil

[p. 40]

 

Zijn mondt als eenen steen, daer met de goudtsmit proeft

 

Of 'tgout is louter goet, of dat hem wat behoeft.