Snikken & smartlapjes

[p. 38]

[p. 39]

Door Michel de Cock
Opgedragen aan Cor Köhler
en Jeanne Köhler-Guldenmond

Moederweelde

1

In pracht melodieën met lieflijk refrein,
Bezong men de vreugde van moeder te zijn.
Van zalige liefde met weelde omkleed,
Waarbij men de schrijnendste smarten vergeet.
Ach hoevele moeders verwenschen den dag
Waar op eens haar lief'ling het levenslicht zag.
refrein
Want niets op de wereld baart grootere pijn,
Dan 't innig verlangen om Moeder te zijn.
Want niets op de wereld baart grootere pijn,
Dan 't innig verlangen om Moeder te zijn.

2

'n Moeder, zij brengt hare kindertjes groot,
En spaart uit haar mond soms het laatste stuk brood.
Ze weet vaak van liefde niet wat zij verzint
Om goed te doen aan het ondankbaarste kind.
En wordt ie dan later zoo iets van 'n heer,
Dan kent hij van hoogmoed zijn moeder niet meer.
refrein
Hij leeft als 'n koning, met vrienden en wijn,
En zij voelt de smarten van Moeder te zijn.
Hij leeft als 'n koning, met vrienden en wijn,
En zij voelt de smarten van Moeder te zijn.

3

Als moedertje oud wordt en 't haar zilverwit,
Dan knielt zij voor hem waar ze daaglijks voor bidt.
Zij richt zich ten hemel, de blik naar omhoog,
Er komt dan vol droefheid 'n traan in haar oog.
Al heeft mij m'n jongen veel leed aangedaan,
Toch bid ik dat hij aan mijn sterfbed zal staan.
refrein
Want sluit zij de oogen, voor eeuwig misschien,
Toch is ze gelukkig haar kind nog te zien.
Want sluit zij de oogen, voor eeuwig misschien,
Toch is ze gelukkig haar kind nog te zien.