Logo DBNL
Ghetto (1899)

Ghetto

(1899)–Herman Heijermans–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Eerste bedrijf.

De bedompte uitdragerswinkel van Sachel. Het is avond. Er brandt een kleine olielamp.

Eerste tooneel.

Sachel. Rose. Een Jood.
Een jood.

Goeienavond.....

(knoopt een pak los).
Warm. 't Is om 'r bij neer te vallen. Is Esther 'r niet?

Sachel.

Esther is uit.

Een jood.

Hoe wou jij dan helpen?

Sachel.

Geef 't maar hier. Ik zie beter met mijn handen dan jullie met je oogen.

(het goed betastend)
. Niks. Geen cent waard. Heelemaal niks. Prullen.

Een jood.

Geen cent waard? En Esther heit 'r me de vorige keer twee gulden op gegeven!

Sachel.

Twee gulden? Twee gulden! Daar had

ik bij motten wezen! As 'k tien stuiver geef is 't al mooi. Allemaal versleten goed...

Een jood.

As je kinderen 'r maar nooit gebrek an zullen hebben! Noem je die jas versleten? Noem je die broek versleten? kan wel merken dat u 'r geen kijk op heit.

Sachel.

Ik vergis me niet. M'n vingers verstaan 't. Die zién. Die zién. De knoopsgaten zijn heelemaal uitgerafeld en wat heb 'k an 'n broek met afgetrapte randen?

Een jood.

Noem u dat uitgerafeld? Noem u dat afgetrapt? Was uw zuster maar hier! Wat doe 'k met al die redeneering!

Sachel.

Rose - kom is hier. Bekijk die jas is bij de lamp. Heb 'k recht as 'k zeg dat-ie versleten is?

Rose.

(De jas bekijkend)
. Mooi is-ie niet. Maar zoo erg versleten, zoo héel erg...

Sachel.

(nijdig.)
Wat niet versleten! Ben jij blind? Houen jullie me voor de gek! Had ik me óógen, dan had ik jou niet noodig, jou niet, niemand niet! Is 't niet ongelukkig genoeg dat 'k blind ben? An me vijanden ben ik overgeleverd. Nou staan ze mekaar an te kijken of 'k 't zoo zie! Dievetuig! Maar bestelen laat ik me niet! Nog niet voor 'n cent! Geef hier die

jas!

(betastend)
. De knoopsgaten zijn kapot.... Hier is 'n heele plek waar de wol 'r af is.... En de voering.... de voering.... kijk die gescheurde voering!... En zoo'n stomme os ziet niks, wil niet zien!... Geven we je daarvoor te vrèten dat je mijn in me zak liegt!

Rose.

Ik lieg niet....

Sachel.

Jij liegt! Jullie liegt allemaal!

Een jood.

Wat doe 'k met al dat geklets! Maakt Esther ooit zoo'n spektakel? Geef me hondervijftig centen en 't is uit!

Sachel.

'n Daalder? 'n Cent 'n kwaje dag meer as vier kwartjes.

Een jood.

Vier kwartjes? Dank je wel! Dan pak 'k 't weer in.

Sachel.

Ga je gang! Ik zal me geld in 't water gooien! 'k Kom 'r ook niet met stelen an....

Een jood.

Nou, laten we zeggen vijf kwartjes. Ik heb 't hard noodig, me vrouw is ziek. Anders kreeg je 't nog voor geen drie gulden....

Sachel.

Al was je heele familie ziek ik geef niet meer as vier kwartjes. Vodden! Vuiligheid! Voor mijn part neem je 't weer mee. 't Zal me zorg zijn! Vraag wat 't mijn hindert. Wat begin ik nou!

Een jood.

Ik heb al m'n levensdagen nog nooit zoo'n hond gezien - weigert 'n kwartje meer voor 'n zieke vrouw

(inpakkend)
. Dan breng 'k 't naar Levi! Die heit nog 'n beetje meelijden met 'n ongelukkig mensch!

Sachel.

Me zorg. Laat Levi z'n heil d'r in zien. Zoo'n rommel zal me afgestolen worden!

Een jood.

In Godsnaam! Og wat 'n uitzuiger!

Tweede tooneel.

Sachel. Rose.
Sachel

(snauwend)
. Haast je 'n beetje dat je klaar komt! Stommeling! Te beroerd om voor de duvel te dansen! Je had toch kunnen hélpen met te zeggen dat 't niks waard was! Je vreet 'r toch van mee! Als ik 'n jódenmeid had - die - die zou léeper zijn.

Rose

(schuw)
. Als 'k 'n jodin was had 'k ook moeten zeggen dat de jas zoo slecht niet was.

Sachel.

Wàt moeten? Wie vraagt je wat? Wie, hè? Hè?

Rose.

Ik lieg niet.... Dat doe 'k niet....

Sachel.

Hou je bek! As je tien jaar bij me ben,

begrijp je nòg niks! 't Zit niet in jùllie kop. 't Is er niet in te giéten. Wat draai je nou? Je heb niet noodig in die hoek... Wat scharrel je?

Rose.

Ik veeg 't vuil bij mekaar.

Sachel.

Jij veegt? Jij veegt? Luilakken doe je, tijd vermorsen, dagdieven! - 'n Goeie jas, 'n kostelijken jas. - Ongeluk brengen jullie an. Geen haar zegen. Schiet op! Sta me niet an te kijken!

(Stilzwijgen)
. Was jij op van nacht?

Rose.

Nee!

Sachel.

Waarom schrik je?

Rose.

Ik schrik niet.

Sachel.

Leugen! Leugen! Wát dee je op?

Rose.

Ik ben niet op geweest.

Sachel.

Ik heb 't gehoord. De klok had geslagen. Je liep op je kousen, op de trap, in de gang.

Rose

(schuw)
. Niet waar.... Ik heb geslapen, ben 't bed niet uit geweest.

Sachel.

Je liegt! Ik heb hóóren loopen.

Rose.

Ik niet.... Ik niet....

Sachel.

Je deur heeft gekraakt - je ben in de gang geweest en de trap af tot an de deur van de winkel. - Die was op slot. Diè was

op slot! Wat woù je? Ik laat me niet bestelen. As 'k iets mis al is 't de knop van 'n speld, dan, dàn, dàn ben je 'r bij, dan ben j'r voor jàren bij - versta je....

Rose.

... Ik bèn niet opgeweest.

Sachel.

Kom hier! Heelemaal hier. Dichter bij. Nog dichter. Waar is je hand? Zoo. Zeg 't nou nòg is!

Rose

(angstig)
. Ik ben niet opgeweest! Waarachtig niet. Geen oogenblik. Ik heb....

Sachel.

Je liegt! Je hand beeft! Tuig! Tuig! Maar ik lèt op je. Geen beweging maak je, of 'k zie 't. En as 'k je snap, laat 'k je 'r uit slèpen of 'k zal geen gezond uur meer hebben!

Rose

(voortwerkend)
. Ik zou niet weten, waarom ik op zou staan - wàt 'k in de winkel zou noodig hebben.

Sachel.

Jij zou niet weten! Jij! Bij tijjen willen jullie me doen gelooven, dat 'k gek ben, heet je liegen wat m'n óoren zien! Dat God jullie straffe met mijn straf, dat jullie oogen wegkwijnen zooas de mijne weggekwijnd zijn, dat jullie zoeken in die verdomde nacht, zooas ik zoek elk uur, elken dag! Het is om te huilen! Het is om je handen te heffen tegen God - altijd

nacht en vijanden om je heen, vijanden die je niet zièt, vijanden die zich niet hoeven te verbergen, vijanden die spotten zonder dat je d'r spot ziet, vijanden die lachen zonder dat je d'r lach ziet, vijanden die je vóélt, hier, daar, overal, vijanden met stemmen, waarin de leugen gevreten ligt...

Rose.

.... Ik ben geen vijand.

Sachel.

Ik ken jou niet, weet niet wie jij ben. Nooit zag ik je gezicht, nooit je oogen. Pas heb je tegen me samen gespannen met die kleeren, misschien wat van 'm angenomen! Je stond zoo dicht bij 'm.....

Rose.

Nee! Niewaar!

Sachel.

En vannacht heb 'k je hóóren loopen. Wat dee je? Wat wou je? Je hàd niet op te zijn. Wat dee je op de trap en benejen? Daar denk ik over, daar tob 'k over òmdat je liegt. Nòu zit 'r wat achter. As je gezegd had: ik wàs op, ik was ziek - dan - had 'k je geloofd, was 't uit geweest, heelemaal uit. Maar je wil me wijsmaken dat 'k niks gehoord heb! Ik niks hooren! Ik, die op m'n ooren leef!

Rose

(aarzelend)
Ik was ziek - vannacht.

Sachel.

Dus je wàs op.

Rose.

Ik was....

Sachel.

Waaróm zeg je dat noù pas?

Rose.

Ik weet 't niet. Ik was bang.

Sachel.

Bang voor wàt?

Rose.

Bang voor.... Bang voor.... Ik kan me niet bewegen of 'k wor afgesnauwd.... Ik durf niks meer zeggen.... Ik was bang - omdat 'k dacht je wakker gemaakt te hebben.

Sachel.

Zoo. Zoo. Maar de tràp. Wat dee je op de trap?

Rose.

Dat herinner 'k me niet....

Sachel.

Ik vertrouw jou niet... Jij ben 's nachts nooit ziek.... En je liegen, je verdomde liegen .... Je kon wel 'n ànder plan gehad hebben...

Rose.

'n Plan?...

Sachel.

Praat niet zoo onnoozel! Wie zegt me dat je niet stelen wou?

(Stilzwijgen)
. Nou? Zeg je niks?

Rose.

Wàt moet 'k zeggen?

Sachel.

Zoo. Zoo. Ze houdt d'r mond. Dan weet ze dat 'k héélemaal in 't donker zit. - Nou? Nou?

Rose.

Ik heb niks te zeggen. 't Is te geméén om zoo iets te denken.

Sachel.

Te gemeen? Te gemeen! Gemeen is 'n ouwe man bedriegen en beliegen.

Rose.

Dat heb 'k nooit gedaan.

Sachel.

Ik vertrouw jullie niet, me zuster niet, me zoon niet, niemand niet! Tuig, allemaal tuig!

Derde tooneel.

Sachel. Rose. Esther.
Esther.

Wat schreeuwt-ie nou weer? Je ben op 'n uur afstand te hooren. De buren motten wat van ons denken....

Sachel.

De buren! De buren! Wat gaan mijn de buren an!

Esther.

Wat hem de buren angaan? Nee, wat zeg je me daàr van? Wat hèm de buren angaan?... 'k Zou zegge dat ze je niks angaan! Og, is me dàt 'n spektakel! Lastige ouwe man! 't Verstand komt ook niet met je jaren!

Sachel.

Jullie zijn me haast kwijt. Je heb zoo lang niet meer last van me!

Esther.

Wie legt je wat in de weg! Wie doet je wat? Jij schreeuwt maar. Jij schreeuwt 't heele

huis bij mekaar. As je dan schreeuwt, schreeuw dan met reden.

Sachel.

Met rèden? Dùizende redene heb 'k. Was daar niet 'n koopman hier met 'n partijtje negotie en jaagt zoo'n stomme meid 'm de deur niet uit? Blijf jij daar kalm bij. Zeg jij dan niks!

Esther.

Wat heit ze d'r van noodig?

Sachel.

Als 'k 'r vraag om 't bij de lamp te bekijken, zeit ze dat 't zoo slecht niet is - as ze pas heit hooren zeggen dat de franje 'r bij hangt.

Rose.

Ik wist niet beter.

Esther.

En às ze 't gedaan heit, lastige ouwe, dee ze 't toch niet met opzet? Wor je arm van eén partijtje? In gosnaam stràkkies wat anders! Hóe kan 'n blinde zich zóo te doen maken? Wat schiet je 'r mee op?

Sachel.

.... Pràte jullie maar.... Ik voel wat ik voel. Ik heb 't bij mekaar geschraapt uit hoeken en gaten. Krom heb 'k gelegen voor die paar centen. Me vrouw zaliger, diè, dié, heit me gehòlpen tot an d'r sterfbed. Jùllie verstaan de handel niet. 'n Zoon die nooit bij de affaire is,

'n zuster die àlles te duur inkoopt, as 'k 'r niet bij zit, as 'k niet elke rooie duit met tàngen vasthou! Bloed zweet 'k!

Esther.

Zweet wat anders! Hij zweet Bloed! Zweet geen bloed, nar! Alles komt terecht as je maar niet lastig ben - Doe de luiken voor de ramen, Roos.

Sachel.

Zij niet. Dat mot jij doen of Rafaël. Zij verstaat 't niet.

Esther.

Verstaat zij 't niet? Doet ze 't niet èlke avond? Wat mankeert je toch? Ga maar je gang, Roos.

Sachel.

Zij niet! Zij niet! As ze de pennen vergeet.

Esther.

Die vergeet ze toch nooit!

Sachel.

Stoor je niet an me! Groot gelijk. Tot 't te laat is.

Esther.

God allemachtig - wat heit die man 't van avond op z'n heupen.

(Rose doet de luiken voor)
. D'r komt zeker onweer los met die warmte. Ik heb 't hòndswarm. Zouen we niet beter doen voor de deur 'n luch-ie te scheppen?

Sachel.

Dank jou voor je luchie. Ik heb ijskouwe voeten.

Esther.

IJskouwe voeten? Hoe is 't mogelijk? Hoe komt iemand an ijskouwe voeten? D'r hangt 'n lucht om te stikken. Ik zweet me dood.

(gaat bij de onderdeur zitten)
.

Sachel.

Heb je gekeken of de pennen....

Esther.

Maak je maar niet ongerust. Alles komt in orde.

Sachel.

Op 't linkerraam zit-ie nog niet.

Esther.

Ze zal 'm 'r wel opdoen....

Sachel.

Ben je bij Abram geweest?

Esther.

'n Loop voor niks! Hij had de heele boel verkocht. Vanmiddag al.

Sachel.

Was Rafaël 'r dan nietgeweest?

Esther.

Rafaël? Rafaël? As-diè wat belooft, komt 'r toch niks van! Was 'r heelemaal niet geweest! Je mot 't van je kinderen hebben. 't Geeft me wonder dat-ie nog thuis komt eten. 'k Zal z'n eten op de stoep zetten, dan hoeft-ie niet binnen te kommen.

Sachel.

Had 'r zelf heengegaan van morgen!.. 'n Heele partij goed naar de maan!

Esther.

Og, wat zal 'k antwoord geven op jouw gezanik! Mot ik jóuw zoon achterna loopen?

'k Heb niet genog te doen! Kan ik helpe dat-ie te lui is om 'n voet te verzetten? Zoo'n leeglooper! As-die eenmaal belooft om bij Abram an te gaan, kan ik dan ruike dat-ie niet gaat? 'k zal 'm an 'n handje nemen! 'k Zal 'm op me arm d'r naar toe dragen! Wat zeg je me daàr van!

Sachel.

Met al jouw gesmoes - de pen is nog niet op 't raam....

Esther.

Wat wil die man toch van avond van die pen! Ze halen hier niks weg. En mijn zeker niet, want ik eet te veel. En as ze jou stelen brengen ze je over 'n uur terug. Je bent te lastig. Ben je klaar, Roos?

Rose.

Alles is klaar. Heb u mij nog noodig?

Esther.

Zet water op voor de koffie. En kom ook 'n luchie scheppen. 't Is om te bezwijken. En... en... geef me broer 'n heete stoof voor z'n kouwe voeten!

Sachel.

Spot maar! Spot met 'n blind man! Ik ben nog niet genoeg bezocht!

Esther.

Daar heb je me waarachtig Aaron! Wat doe jij hier?

Vierde tooneel.

Aaron. Esther. Sachel. Rose.
Aaron.

Wat ik hier doe? 'k Heb 'n beetje handel.

Esther.

Mot je daarvoor zoo laat kommen? 't Is kinderen-bedtijd.

Aaron.

Kinderenbedtijd? Noem je tien uur kinderenbedtijd? Voor handel is 't nooit te laat. Al wou 'k in de nacht kommen! Wat zeg jij, Sachel? Ik zal 't nooit vergeten, toen we jong waren, dreven we in 't hartje van de nacht nòg handel. En wat 'n gezegende tijd. Weet je Sachel met die verkooping van de marine, hoe we om vier uur 's morgens opzaten met Jozef en Meijer? Toen konden we zeggen: we hebben 'n paar centen verdiend - kwamen we met 'n stuk geld thuis. Nou is de handel gedaan. Ze weten nie-meer wat handel is! 't Wordt armoe troef.

Esther.

Beklaag je! Klagers hebben geen nood. Je kan nog 'n boel van je vet verliezen vóor je mager wordt.

Aaron.

Waar staat geschreven dat 'k me vet mot verliezen?

(tot Sachel)
'k Heb 'n partijtje afval van wol.

Sachel.

Afval van wol? Niks voor mijn.

Aaron.

Niks voor jou? Hij weet nog niet eens wat 't is! 'k Heb 'n monstertje meegebracht. 't Laat zich aardig fijn voelen.

Sachel.

Niks voor mijn. D'r loopt 'n katoenen draad door! Hoor hoe 't kraakt as je 't scheurt.

Aaron.

Maak mijn wat wijs. Geen krummel katoenen draad! Wat zeg jij, Esther?

Esther.

Geen katoenen draad? Noem je dàt wol? En dat?

Aaron.

Is dat katoen? Je heb 'r geen verstand van! Dat noemt zij katoen! Kijk hoe 't brandt! Ruikt dat na wol of na katoen? Je zal mijn wat opdringen! Nog geen pietsie zit 'r in! De fijnste wol! Over de heele wereld vin je zoo'n fijne wol niet!

Sachel.

Hij maakt zich druk! Voor wie maak jij je druk? Toen 'k 'n kind van twee jaar was, wist 'k 't onderscheid! Engelsch laken, anders niks!

Aaron.

Engelsch laken? Zoo zal jij gelukkig blijven en ik 'n goeie week hebbe as dat Engelsch laken is!

Esther.

Heb je niks anders....?

Aaron.

Is dàt dan niks? 'k Heb 'r 'n heele partij van - over de twintig pakken. Pracht van 'n goed. Reusachtig.

Sachel.

Niks voor mijn.

(Rose op met koffie).
Esther.

Wi-je 'n bakkie koffie, Aaron?

Aaron.

Geef me 'n kommetje.

Esther.

En 'n boterkoekie? Eigen gebak.

Aaron.

Geef me 'n brokkie.

(Rose gaat bij de open deur zitten).
Esther.

Smaakt ze? 'k Heb 'r anderhalf pond boter in.

Aaron.

Z'is ook aardig fijn. 't Is of me dochter Rebecca 'r geen slag van kan krijgen. Je heb 'n goeie hand van suiker. Rebecca maakt ze te zoet of heelemaal geen suiker. En altijd half gaar. Nooit zal ze zoo knappen as jouw koek. - Nou, hoe is 't, kunnen we handelen?

Sachel.

Hoeveel mot je 'r voor hebben?

Aaron.

Zeg jij wat ze jou waard is.

Sachel.

Ik doe geen bod. Jij kan beter vragen dan ik biejen.

Esther.

Ach, wat motten wij 'r mee doen? Wat heb je 'r an? - Is je dochter Rebecca al beter?

Aaron.

Zoo gezond as 'n visch. Ze mankeert niks meer. Is Rafaël niet thuis?

Sachel.

Natuurlijk bij de weg.

Aaron.

Heit-ie ongelijk? Wat heit-ie hier? Wat mot zoo'n jonge jongen altijd thuis zitten?

Sachel.

Wat had ik toen 'k jong was? Wat had jij toen je jong was? Op 'n klein kamertje woonde 'k met vijf broertjes en zussies en me ouwers en me grootmoeder. Gebrek en honger heb 'k gelejen. Gevòchten hebben we om 'n korst brood. Op 'n morgen ben 'k wakker geworden - met z'n vieren sliepen we op de grond - en - en 'n zussie lag dood naast me. Ik zal 't nooit vergeten - ik pakte d'r hand - ijskoud was die. Dat voel 'k nòg! Van gebrek is me grootmoeder gestorven. In één jaar zijn 'r drié kinderen begraven. Ik heb wat meegemaakt. 't Is 'n wonder dat 'k nog léef, dat Esther nog leeft.... Wat heit zich mijn zoon te beklàgen? Die kent geen gebrek. Die kent geen zorg. De tijd is veranderd. Zoo vrij as 'n christen loopt-ie door de stad, komt op allemaal plaatsen waarvan ik nooit gedroomd heb, waar wij joden, vroeger, ons niet konden vertoonen. 'n Halve christen is-ie geworden. Ik beleef niet veel vreugd an

me zoon. Soms lijkt 't of 'k heelemaal geen kind heb.

Aaron.

Je mot 't zoo zwaar niet nemen. Jeugd, niks dan jeugd. As-ie maar eenmaal 'n mèissie heit.

Esther.

Dat zeg 'k zoo dikwels. Maar hij kijkt niet naar meissies.

Aaron.

Dan motten júllie voor hèm kijken. - Nou, doen we handel? Wat is 't je waard?

Sachel.

Waard is 't me niks. Maar as 'k je 'r 'n plezier mee doe....

Aaron.

Ja, je bewijst me daar 'n dienst! Overal kan 'k 't kwijt.

Sachel.

Nou, dan niet. In Godsnaam!

Esther.

Wi-je nog 'n kommetje?

Aaron.

As je heb.

Esther.

Nog wel tien.

Sachel.

Wat blijft-ie uit!

Aaron.

Wie?

Sachel.

Hij....

Aaron.

Voor wat maak je je ongerust? 't Is geen kind! Hij loopt in geen zeven slooten tegelijk.

Sachel.

Vanmorgen zou-die bij Abram angaan... Bij Abram is-ie niet geweest. De heele dag heb 'k 'm niet gezien. As 'm maar niks overkommen is.

Esther.

D'r overkomt 'm wat! 'n Luilak! 'n Niksnut!

Aaron.

As-die maar eerst tróúwt.

Esther.

Heb jij 'n meissie voor 'm an de hand?

Aaron.

D'r zijn 'r zoo'n boel. 'n Knappe jongen die centen anbrengt.

Sachel.

Centen? Centen? Ik klee me niet uit voor 'k naar bed ga.

Aaron.

Wat doet dat 'r toe? Rafaël is je eenige zoon. En je zal 'm toch wel wàt meegeven?

Sachel.

Als 't meisje wat meebrengt.... Ik heb niet me heele leven gewerkt voor 'n vreemde.... Ik geef 'n andermans kind niet te eten.

Aaron.

Hij mot trouwen.

Esther.

Ja - as die getrouwd is....

Sachel.

Trouwen? Met wie? Van mijn zaak kunnen geen twee gezinnen leven. De verdiensten leveren tegenwoordig nog al wat op! Ik zou wel willen dat-ie trouwde. Maar 't meissie mot minstens vijfduizend gulden meebrengen. Geen cent minder.

Aaron.

Vijfduizend gulden! 'n Bagatel! Vijfduizend gulden! Mot 'n ander zich voor jóú uitkleejen? Wie geeft 'n meissie vijfduizend gulden mee? 't Is daar 'n prinses! Jouw zoon is toch ook geen graaf? Hij durft! Wat 'n brutaaligheid!

Esther.

Om wat maak jij je kwaad? 't Is toch maar bij wijze van spreken?

Sachel.

En 'k doe 't geen cént minder dan vijfduizend! En as ze maar 'n kleinigheid mankeert, mot ze mèer inbrengen!

Aaron.

Dat kan 'k nou niet uitstaan! Hij vraagt maar! En as 'r nou is iemand zoo gek is om z'n dochter zoo'n kapitaal mee te geven, wat krijgt jouw zoon dan?

Sachel.

Mijn zoon geef 'k niks. Die zit in de zaak.

Aaron.

Wat zeg je me daarvan? Hij wil zich niet uitkleejen voor die naar bed toe gaat en 'n ander zet-ie 't mes op de keel. Wat 'n onzin! Dat gààt niet. Jij alles en 'n ander niks!

Sachel.

Waar bemoei jij je mee? Vraag ik jou wat?

Aaron.

Nou - nee! 't Zal mijn me zorg - zijn. Nou, doe je 'n bod op de wol? Zoo'n fijne

partij zie je in geen jaren terug. Voel wat 'n goed!

Sachel.

Jij weet beter wat 't jou ingekocht kost.

Aaron.

Esther - zeg jij 't.

Esther.

Ik? God zal me beware! Ik zeg niks.

Aaron.

Zij zegt niks. Hij zegt niks. Zoo kommen we 'n boel verder. Wil je de heele partij in de roest?

Sachel.

Ik zou je danken.

Aaron.

Wat is 't je dan waard?

Sachel.

Ik geef je twee gulden de honderd kilo.

Aaron.

Daar heb 'k jou voor noodig! Dank je wel! 'k Ben 'r met stelen an gekommen! Omdat 'r 'n klein stukkie Engelsch doorloopt kan je 't krijgen voor vier.

Sachel.

Néé! Je wor bedankt. Voor vier kan je 't van mijn krijgen.

Aaron.

Dan niet! - Wat is 't kolossaal heet, hè? En die koffie maakt je zoo warm. Geef mijn nog 'n brokkie van je koek.

Esther.

Je schijnt ze te lusten.

Aaron.

Hoe is 't nou mogelijk dat mijn Re-

becca ze nooit goed maakt en anders mot je d'r zien! - Wat doe je 'r allemaal in?

Esther.

Laat Rebecca maar is hier kommen, zal 'k 't 'r wel leeren. Wat zal 'k 't joù zeggen? Je heb 'r tòch geen verstand van. 'n Goed meissie is 't, 'n goed meissie, je dochter. Waarachtig ik hou van 'r.

Aaron.

Dat zal waar wezen. De man die d'r trouwt heit 'n huisvrouw an d'r. Ze kan van alles, van alles! Met recht wat d'r oogen zien, kennen d'r handen. Je kan 't zoo gek niet prakkizeeren of ze verstaat 't. Ze wascht, ze plast, ze kookt, ze smookt! En piender in de winkel! Reusachtig. D'r is geen vrouw die 't 'r verbetert! Precies me vrouw zaliger. Tot d'r eigen japonnen maakt ze. En je mot 'r zien schrijven! Kolossaal 'n Rijkeluiskind doet 't 'r niet na.

Sachel.

Da's allemaal mooi. Maar as ze geen geld heit blijft ze tòch zitten.

Aaron.

Geen geld? Geen geld? Je zal 't èlk jaar overleggen wat 'k 'r mee geef,

Sachel.

En wat kan jij 'r nou meegeven? Elke som geld heb je noodig voor je eigen zaak.

Aaron.

Nou - drie bankies van duizend heb 'k altijd voor d'r over.

(Een stilzwijgen)
.

Esther.

Puf! Wat is 't heet! Kwam 'r maar 'n tochie! Verbeel je: hij heit ijskouwe voeten!

Aaron.

Zal van 't stilzitten kommen.

Sachel.

Drie bankies van duizend. Drie bankies..... Denk jij dat daar 'n rèchtschapen man voor komt?

Aaron.

(driftig)
. En denk jij dat 'n vrouw met vijfduizend gulden voor jóuw zoon klaar staat?

Sachel.

't Most mijn zoon niet overkommen 'n vrouw te nemen met drieduizend gulden!

Aaron.

En wie praat 'r van jóuw zoon? - Ik geef mijn dochter drieduizend en 'n uitzet van alles twaalf. 'k Hoef me hand niet om te draaien of an elke vinger heit ze d'r tien. Ze is maar niet knap. 'n Aardig figuur en d'r oogen! Oogen as 'n paar sterren. Geregeld 'n christen dame. Je mot 'r zien as ze angekleed is. Denken ze allemaal: 't Is 'n fransche vrouw!

Esther.

Ja dat weet ik - 't is 'n engel. Ik heb 't al zoo lang gezeid.

Aaron.

Nou, geef je drie gulden? Voor drie gulden heb je 'n koopie, verlies 'k 'r de helft an.

Sachel.

'k Denk 'r niet an. Wat 'k gezeid heb.

Aaron.

Dan doen we geen zaken - Waar blijft nou die Rafaël?

Sachel.

God weet waar die zit.

Esther.

Rebecca zou 'n tof meissie voor 'm zijn.

Aaron.

Ik geef geen vijfduizend gulden.

Sachel.

Jij geeft geen vijfduizend gulden en ik geef me zoon niet.

Aaron.

Hij geeft z'n zoon niet! Die is goed! Heb ik joù wat gevraagd?

Sachel.

(nijdig)
. Heb ik wat met joùw dochter noodig?

Aaron.

Mijn dochter! Mijn dochter daar ben 'k trotsch op! D'r naam mag ik noemen!

Sachel

(nijdig)
. Wat heb ik an al die praatjes! Doe jij met je dochter wat jij wil! Vraag ìk joù om raad?

Aaron

(nijdig)
. Maakt 'n drukte van z'n zoon! 'n Jongen die te lui is om z'n pooten op te tillen, slentert de heele dag bij de weg!

Sachel.

Geef jij 'm te eten? Heb jij d'r last van?

Aaron.

En voor zóó'n jongen maakt-ie 'n bereddering van belang!

Esther.

Jullie lijken wel gek! Voor wàt maak je je warm? Is 't niet warm genog? Wat 'n onzin! Overleggen jullie kàlm. Wat 'n gekheid om je zoo op te winden! Rebecca is 'n gezegend meissie, Rafaël 'n goeie jongen, maar mot 'n flinke vrouw hebben, die 'm leidt. Redeneeren jullie verstandig. 't Geld komt in orde. Sachel is zoo kwaad niet as-die d'r uitziet. 't Geeft wat duizend gulden meer of minder, 't komt toch allemaal làter terecht?

Sachel.

Zij gééft! Wie geeft joù? Gooit met duizend gulden of 't daar niks is!

Esther.

Dwarskop, wat maak je je de sappel? Als jij je eenige zoon an zijn eenige dochter geeft, blijft 't toch in de familie?

Sachel.

En ik geef nou 'n andermanskind niet te eten!

Aaron.

Wat zeg je me van zoo'n stijfkop, van zoo'n geweldenaar!

Esther.

Laat 'm maar gaan, 't komt wel in orde. Ik mot je eerlijk bekennen: beter meissie weet 'k niet voor 'm. Nou is Sachel 'r tegen en morgen dankt-ie God dat-ie 't gedaan heit. Laat-ie 'r maar eerst over slàpen. Ik ken 'm.

Sachel.

Dat kan je begrijpen! D'r komt hier

geen schoondochter onder de vijfduizend gulden over de vloer!....

Esther.

Weet je wat je doet, deel 't verschil!

Aaron.

Dank je. Geen cent meer of minder. Drie duizend gulden en van alles twaalf. Wat zal 'k meer geven? 't Is toch voor 'n begin? As 'k sterf krijgt ze toch àlles?

Esther.

Ik weet goeie raad: nemen jullie 't 'n paar dagen in handen en zeg dan ja of nee.

Sachel.

Bedenken kost niks - maar ik doe 't tòch niet.

Esther

(knipoogend tegen Aaron)
. Laat maar gaan! As ik je nou zeg: 't komt in orde.

Aaron.

Goed. Mijn goed. Dan tot overmorgen. Nou, de wol wil je niet hebben?

Sachel.

Voor de prijs die 'k genoemd heb.

Aaron.

'k Smijt ze nog net zoo lief in 't water! Men kan met jou tegenswoordig niet meer handele! Doe 'r vijftig centen bij en ze is voor jou.

Sachel.

Geen cent!

Esther.

Praten jullie daar nou ook overmorgen

over. As 't eene in orde komt, komt 't andere vanzelf in orde. 't Is nou toch zoo laat!

Aaron.

Nou, goeien avond dan. Misschien ben je later beter te spreken.

Sachel.

Goeien avond.

Esther.

Pas op val niet! Denk an 't stoepie.

Vijfde tooneel.

Esther. Sachel. Rose.
Sachel.

D'r komt niks van. Geen zier. 'k Heb 'm noódig! Og!

Esther.

't Mot toch éens gebeure? Wat wil je meer? 't Is 'n knap meissie, 't is 'n mooi meissie.

Sachel.

En ik doe 't niet. 'k Heb me heele leven lang de boel niet bij mekaar motten schràpen voor niks! 'k Heb de tijd!

Esther.

Jij heb de tijd - jij 'n man op jaren? As je God-beware wat overkomt, weet je heelemaal niet wat-je krijgt.

Sachel.

Overkomt? Overkomt? Ik ga nog niet dood. Ik denk 'r niet an.

Esther.

Veel kan je zeggen. Je ben elk oogen-

blik in God's hand. Wie weet 't eene uur wat 't andere gebeurt.

Sachel

(vinnig)
. Daar wil ik niet over hooren. Hou je mond. Beschrie me niet! Ik ga nog niet dood. Waarom zou 'k dood gaan! Waarom? Je zou 't wel willen, wat? Dan kon je doen en laten wat je wou. Dan had je de beschikking over alles. Dan kon je met 't geld smijten, mijn geld, mijn gèld! Wat hebben jullie 'r voor gedaan? Niks! Doodvreters zijn jullie, jij, hij, allemaal!

Esther.

Wat win je je nou weer op? Wie legt je 'n stroo in de weg.

Sachel

(kort)
. Praat dan niet van dood! Je maakt me niet bang. Ik bèn niet bang. Ik overleef jullie allemaal!

Esther.

Zooveel te beter. Voor mijn part honderd jaar. Wat ben je weer làstig! Roos neem de koffieboel mee. Hoor je niet?

Rose.

Ja, ja. Hier ben 'k.

Esther.

Wat heb jij 'n rooie oogen. Heb je gehuild?

Rose.

Ik? Nee. Hoe kom u 'r op?

Esther.

Heb jij nièt gehuild? Heb jij niet gehuild?

Rose.

Nee. Verbeelding.

Esther.

Je mot 't zelf weten. Ga naar je bed.

Sachel.

Heb je de pennen op de luiken gedaan? Nou? Nou?

Esther.

Wat snauw je toch? De pennen zitten 'r op. Ga 't zelf voelen as je 't niet gelooft.

(Rose af).
Sachel.

Dat zal ik ook. Ik heb 'r m'n reden voor. Vannacht heb 'k iemand hooren loopen.

Esther.

Ik ook! En mot je dààrom die sjikse zoo wantrouwen? Rafaël is op geweest.

Sachel.

Niet waar! Niet waar! Die meid was op!

Esther.

Alles weisz me scheintje! 'k Zal je maar laten praten. Wat zal 'k me nog langer moeilijk maken met jou!

Zesde tooneel.

Rafaël. Esther. Sachel. Rose.
Rafaël.

Goeien avond. - Ik zeg goeien avond.

Sachel.

Dat hoor ik. Zeg liever, goeien nacht!

Esther.

Goeien avond! Meneer zeit goeien avond. 't Lijkt hier 'n kosthuis! Meneer doet ons de éér an om te kommen slapen!

Rafaël.

Ik heb me verlaat. Ben je ongerust geweest, vàder? Vader? Hoor je me niet? Kun je geen antwoord geven? Ook goed.

Esther.

Gelijk heit-ie dat-ie z'n mond houdt. Van mijn kreeg je ook geen boe noch ba. Wat ben jij voor 'n zoon? Zou bij Abram angaan - is niet bij Abram geweest! Je most mijn zoon wezen!

Sachel.

Waar heb jij uitgehangen?

Rafaël

(verstrooid)
. Wat doet 't 'r toe? 'k Heb dat van Abram vergéten. 't Spijt me. Met opzet heb 'k 't niet gedaan.

Esther.

Hij vertelt wat! Geen opzet - wél opzet! 't Komt 'r wat op an!

Sachel.

'k Heb je gevraagd wáar je gezeten heb de godganschelijke dag - en je praat 'r om heen....

Rafaël.

Moet ik van àlles uitleg geven? Ik ben hier en daar en overal geweest - de tijd is omgevlogen.

(vermoeid)
. Heb je wat te eten, tante? 'k Heb honger.

Esther.

Wou je dat 'k noù nog ging dekken? Ik zou je danken. Kom op je tijd.

Sachel.

Nou nog eten? Nou wordt 'r niet meer gegeten.

Rafaël.

Goed. 'k Zal zelf 'n stuk brood nemen.

Sachel.

O God, wat straf je me zwaar op me ouwen dag overgeleverd an vreèmden! As je moeder-zaliger je zien kon, as ze zien kon hoe jij je blinden vader mishandelt, mis-han-delt, dan, dàn, dàn....

Rafaël

(rustig)
. Laat mijn moeder 'r buiten. Je hoeft geen herinneringen wakker te maken; vandaag - leef ik enkel in herinneringen. Ik was op 't graf.

Esther.

Hij was op d'r graf! 't Is toch geen jaartijd? Was 'r nièt gegaan.....

Rafaël

(haalt de schouders op)
.... Ik was op 't graf ùren lang, heb zitten suffen en droomen. 't Werd avond; de doodgraver heeft me opgeschrikt. Dat 's alles. De zerk is weggezakt, vader. Je kunt de plek niet meer vinden. D'r groeit van alles. 'k Heb wat bloemen meegebracht. Hier heb je ze. D'r mag wel 'n nieuwe zerk komen.

Sachel.

Jij ben krankzinnig, jij ben gèk! Ik wil jouw bloemen niet! Wèg met jouw bloemen!

Was teruggekomen zooas 't je pàste! Had niet je dag verluierd, je dag verdaan met onzin - ònzin, zeg ik je! Gister ben je niet thuis geweest, had je 'n uitvlucht! Eergister heb je geen vin verroerd! Zóo alle dagen die God geeft! Ben jij 'n zoon? Denk jij 'r an dat je 'n blinden vader heb, dat 't ongeluk me vervolgt, dat Levi en Abram en zoo'n koopman-van-niks as Aaron - alles naar zich toehalen, dat m'n zaak verloopt, m'n goeie zaak m'n záák, waarvoor ik gezweet heb, m'n zaak, m'n zaak! Ik kan 'r bij huilen! Op m'n ouwen dag kan 'k bedelen gaan! Heb 'k je daarvoor grootgebracht!

Esther.

Trek 't je toch niet zoo an! Mot je om zoo'n zoon grienen?

Sachel.

God straft me wel! Heb ik 't brood uit me mond gespaard toen-die 'n kind was? Hebben z'n moeder-zaliger en ik kromgelegen om 'm groot te brengen! Heeft-ie scholen bezocht en talen geleerd, waarvan wij nooit gehoord hebben! Hebben we ons uitgekleed voor 'm, bij 'm gewaakt as-die ziek was, ons alles ontzegd om 't hém goed te laten gaan! En nou? Wat heb ik nou? Nou kan ik alléén rondwurmen! An niemand steun! Nou kan 'k vèrrèkken! Nou mot 'k wachten tot ze hiér kommen met handel

- me laten bedriègen - me laten bestelen!

Rafaël.

Dat 's niet mijn schuld.

Sachel.

Niet zijn schuld! Ik kan 'm vasthouen! Ik kan 'm daar dwingen thuis te blijven en voor mijn te kijken!

Rafaël.

'k Heb over al die dingen gedacht van middag, lang nagedacht - je heb gelijk, maar ànders worden kan 't niet, nou niet, nooit meer.

Esther.

Stapelmesjogge!

Sachel

(hard)
. En wáarom niet?

Rafaël.

Dat kan 'k niet zeggen....

Sachel.

Jij liègt! Jij heb iets buitenshuis, dat ik niet weten mag, dat je verbergt!

Rafaël.

Nee.

Sachel.

Zeg op! Zeg op: je mag alles zeggen!

Esther.

Geheimen? 't Zullen me geheimen zijn! Nog geen dubbeltje zijn ze me waard! As die niks zeit, weet ik nog genog!

Sachel.

Op 't graf van z'n moeder heit-ie gedacht! Hahaha! Op 't graf van je moeder most jij niet durven kommen!

Rafaël.

Waarom zullen we zóó tegenover

elkander staan? Ik zal hier niet lang meer blijven, 't je niet lastig maken.

Sachel.

Wat? Wàt zegt-ie?

Esther.

Schtos! Allemaal schtos!

Rafaël.

Ik ga weg.

Sachel.

Jij gaat weg? Jij gaat weg? Zegt-ie dat Esther?

Rafaël.

't Is beter vrindschappelijk van mekaar te gaan. Over heftige dingen heb je later spijt, altijd spijt....

Sachel.

Hahaha! Hahaha! Nou is alles in orde! O! O! O! Voel je dan niks as je m'n oogen ziet?

Rafaël.

Vroèger gaven die me onrust, angst, wroeging - hoe zal ik 't noemen? - vroeger had ik alles voor je kunnen doen, - in den tijd toen ik jong, jij hulpeloos was - vroeger zou 'k geen oogenblik rust hebben gehad, als 'k tranen in je arme oogen had gezien - vroeger zou 'k me de haren uit 't hoofd hebben getrokken bij de gedachte - ènkel bij de gedachte - je displeizier te doen - nou is dat ùit me - heelemaal ùit me - je heb 't 'r uit getràpt!

Sachel.

Ik? Ik? Wat heb ik joù gedaan? Wat? Wat?

Rafaël.

Nee, ik wil je niks verwijten. Je ben 'r niet verantwoordelijk voor. Je heb 't zèlf geleerd....

Esther.

Ik ga naar bed. Ik heb genog van die kinderpraat! Zal ik me nachtrust geven an zùlk gekles! Hij wil wèg: laat 'm gaan! 'k Dacht dat je wijzer was. Allemaal praatjes, uitvluchten, smoesjes! Mòrgen vraagt-ie je weer centen! Jouw zoon is 'n klaplooper - nou wéet je 't!

Sachel.

Ze heit gelijk! Wat stoor ik me an joùw gekkepraat. Maar 'r komt 'n end an me geduld! 'k Heb 't lang genoeg gekropt. Làng genoeg!

Rafaël.

Dreig niet. Ik zei je dat ik 'n besluit genomen heb - 'n besluit dat zóó vaststaat, dat niemand 'r iets aan veranderen kan. Ik ga weg. Heel gauw. Ik maak jullie ongelukkig. Jullie mij. 'k Weet geen àndre oplossing.

Sachel.

Waàrom wil jij weg?

Rafaël

(droevig)
. Dat is mijn zaak.

Sachel.

Bloedhond! 'n Blinden vader an z'n lot overlaten! God zal je 'r voor bezoeken!

Rafaël.

Nee. Dat kàn niet. Ik voel me voor 't eerst sinds jàren rustig - nou ik mijn weg ga, nou ik weet wàt 'k doen moet.

Sachel

(woest)
. Maar de reden, de reden! Je heb toch je hersens! Je ben toch niet volslagen idioot! De reden! De reden!

Rafaël.

De reden - de reden. Sta je 'r zóo op? O, 't zou voor ons beiden beter zijn, als 'k zweeg. Je wil dat ik spreek? Dan zùl je hooren, dan zul je weten hoe 'k me hier ben gaan voelen als 'n ellendige, als 'n vreemde.

Esther.

Ach wat 'n schtos! Wat doen we met die onzin!

Rafaël.

Laat me uitspreken. Ik kijf niet, maak geen twist: zeg de dingen kàlm - als je 't voelen kunt: wanhopig - 't Is niet zoolang geleden - 'k denk twee, drie - 'k weet 't niet - 't Doet 'r niet toe. Ik was onnoozel, 'n jongen, 'n kind. En 'k hield van je, vader. 'k Hield zièlsveel van je. Als 'k je tasten zag door den winkel, de bergplaatsen, dan moest ik haast snikken. Had ik je niet gekend met je oogen vol leven en opgewekt? 't Was zoo verschrikkelijk je àltijd in 't donker te denken. Soms kneep ik m'n oogen dicht, hield m'n hand er voor om 't licht af te sluiten - dan dacht ik: god, hoe schrikkelijk, hoe vreeselijk - hij heeft de dingen gekend zooals ik ze ken - nou moet-ie gissen, de vormen raden, de kleuren raden....

Sachel.

Hou je mond! Dát vraag ik je niet!

Rafaël.

Toen kwam de dag.... 'n Vrijdag... 'k Was begonnen je in de zaak te helpen.... Je had 'n partij goed verkocht - 'k weet niet meer wàt. - De schuit lag voor de loods - de knechts stouwden de balen er in. 'k Ziè 't gebeuren. Jij stond bij de weegschaal. Je zag me niet: had me niet hooren loopen. Nièmand zag me: 'k was in de scheemring van de loods. Jozef, de knecht, las 't gewicht - zelf schreef je de getallen. Ik keek naar je met 'n zoo groote genegenheid, 'n zoo groot meelijden. Je had zooveel wil - je droeg 't ongeluk zoo dapper. 'k Zag je vingers bevend bewegen over 't papier - 'k wou naar je toekomen en zeggen: laat mij 't schrijven - vermoei je niet. - Maar op eens zag ik iets, iets dat me dee schrikken, me terugdrong naar de scheemring van de loods. 'r Werd 'n baal gewogen - Jozef en de koopman bukten naar de gewichten - en terwijl - tastte je voet naar de scháal - bleef er op drùkken. Ze wogen je voet mee. Niemand lette op je. Ze hadden vertrouwen in je blinde oogen. Je stal. Je was 'n dief....

Esther.

Dat lieg je! 'k Zou me schamen zulke leugens te zeggen!

Sachel.

Laat 'm gaan... Laat 'm uitspreken...

Rafaël.

Ik lieg niet! Loog ik maar! - Ik dacht dat 'k me vergist had, bleef angstig wachten op 'n tweede baal. - De baal kwam - werd op de bascuul geschoven - wéér drukte je voet op het blad - wéér nam je wat je niet toekwam. Ik hoorde den koopman verwonderd spreken dat de balen zoo zwaar waren; wantrouwig bekeek-ie de schaal. Jij, stond zwijgend, met gevouwen handen - je stond zóó verlaten, zóó rampzalig met je enkel-witte oogen, dat niemand aan je dacht - 'n hulpelooze blinde. En bij élke schaal herhaalde je 't - óver de twintig maal. Twintig maal! Twintig maal je stelende voet en je dooie oogen, je bewusteloos meeleven, je misbruik maken van 'n ramp, je misbruik maken van 't meelij van andren! - Nou weet je de hoofdzaak. 'k Heb zitten huilen achter de loods - zoo màl was ik toen. Twee uur later zijn we naar de kèrk gegaan, zooals elken Vrijdagavond. Je zat naast me. Ik bad niet. Telkens keek ik naar je oogen om er iets in te vinden, om er 'n uitdrukking in te zien - telkens zag ik het wit zonder pupillen, 't wit zooals 't geglansd had toen je bij de bascuul naar den hemel stond te kijken. - 't Was 'n bleeke

hemel met 'n énkele violette streep: zóó sterk is 't me bijgebleven - Van de kerk gingen we naar huis. De sjabbestafel wachtte. Je klaagde, dat 'k stil was. Ik wàs stil. Je zei brooge. Je doopte 't brood in 't zout. En aldoor keek ik, kéék ik. 't Lamplicht scheen in je oogen. 't Lamplicht gaf 'r denzèlfden glans aan als de hemel. Je wierp 'n glas om - wat nooit gebeurde. En 'k voelde niks. Je was geen blinde meer voor me. Je was 'n..... Je was 'n..... Waarom zal ik verwijten en schimpen? 't Is gebeurd. Honderd keer na die eerste heb 'k 't zelfde van je gezien. Ik wou je vervangen, zèlf 't goed wegen, afleveren. Jij wóú niet. Je maakte je kwaad. Nooit mocht ik aan de bascuul komen. Je beloog me. Je zei dat je niet werkloos kon blijven, dat je geen rust had als je stil moest zitten. En met Jozef sámen - met je knecht lag je onder één deken! - bleef je de kooplui bestelen, bestèlen. Laat me uitspreken! Langzaam heb 'k alles begrepen, ben 'k je gaan minachten. - 'n Blinde beklaag ik zoo innig - 'n blinde zie 'k voor me als 'n mensch van wie God 'n oneindige gelatenheid vraagt èn een gróóte berusting - 'n blinde zie 'k als iemand die voor de helft afscheid heeft genomen - van àlles.... Joú zag 'k 't gèld dat je bij elkaar schraapte bestréelen

jou zag 'k vechten en worstlen om naar je toe te halen, jou zag ik dag aan dag - bedriegen. O, hoe wouen je blinde oogen me dan wat doen. Hoe wou je voor me staan als 'n hulpelooze, als 'n vàder!

Sachel.

Doen àndren anders?

Rafaël

(triestig)
. Ons héele volk is ontaard.1)

Sachel.

Als ik niet neem, nemen andren dan niet? Is 't niet onze hàndel? Maken zij geen misbruik van mijn ongeluk? Gaan we niet elk uur achteruit? Kan jij eerlijk zijn - as ze je bestelen van alle kanten - bestelen an wicht - bestelen an kwaliteit? Is handel geen hàndel?

Rafaël.

De andren heb 'k àltijd veracht - maar dat ik eéns zou leeren joúw ongeluk te vergeten.... dat je àltijd voor me zou blijven de man - bij - de - bascuul.

Esther.

Veel heb 'k van me leven gehoord, maar zóó iets nog nooit. Daar heb ik nou verstomd van gezeten. Waar haalt iemand de vuilheid vandaan! Verwijt z'n ouwen vader dat-ie z'n best heit gedaan voor z'n brood. Hij neemt niet as-die krijgen kan! Hij geeft gewicht toe! As je vader zoo niet gehandeld had, kon jij nou bedelen

gaan! Og! Je zal 't elk jaar verdienen wat ze óns bestolen hebben! Is dat diefstal? Noem jij diefstal as je voor je brood steelt? Dan is 'r in de heele stad geen eerlijke Jood en geen eerlijke Chris! De een steelt op die manier, de andere op die. Geen mensch is dief in z'n eigen zak. Hoe wou jij handel drijven? En eet je d'r niet van mee? Is zelf te lam om te werken en z'n ouwen vader gooit-ie verwijten voor z'n voeten!

Rafaël.

Ik heb 't niet uitgelokt. Ik had m'n mond gehouen. Maar nou 'k weg ga....

Sachel.

Jij gáat niet weg! Ik wil niet dat jij weggaat! Waarom zou je weggaan? 'k Heb toch niks op de wereld! Heb 'k 'n misdaad begaan? As je oud en wijs genoeg ben, zal je begrijpen wat hàndel is. Bijt je ze niet van je af - dan sta je binnen 'n jaar op straat.... Je mot 'n róófdier wezen... Anders trappen ze je 'r onder... Zonder gèld ben je weerloos, zonder gèld ben je an ze overgeleverd, zonder gèld ben je niks! Heb 'k 't niet voor jóú gedaan? Wie krijgt alles na me dood?

Rafaël.

Laten we 'r niet verder over praten. 't Is laat. 'k Ben moe. 'k Had beter gedaan 'r niet over te spreken. Denk 'r over na, vader.

We kunnen vrindschappelijk van mekaar gaan.

Esther.

Wil ik j's wat zeggen? Als jij 'r zèlf over slaap - heb-ie morgen spijt over wat je nou allemaal gezeid heb.... Schtos! Hij gaat weg! Nog in geen tien jaar! Wil je wat eten?

Rafaël.

Nee. 'k Heb geen trek meer.

Esther.

Dan mot je maar trek maken. 't Is aardig ongezond 'n heele dag met 'n nuchtere maag te loopen. 'k Heb nog 'n kliekie snijboonen met aardappelen en 'n stukkie schapevleesch. Zal 'k 't even warmen?

Rafaël.

Nee.

Esther.

Voor wat straf je je maag? Roos! Roos!

Rose.

Roep u?

Esther.

'k Dacht wel dat-je nog op zou zijn! Wil jij 't kliekie even warmen?

Rafaël.

Nee tante - ik eet niet.

Esther.

Wàrm jij 't maar!

(Rose af)
. As je de lucht ruikt, eet je wel.

Rafaël.

Heeft zij - gehuild?

Esther.

Weet ik veul! 'k Heb genog zorg an me kop. Kom, 'k zal binnen de tafel dekken...

Rafaël.

Nee. Nee. Ik kàn nou niet meer. M'n keel is toegeschroefd.

Esther.

Zenuwen! Niks as zenuwen! Je windt je op voor niks! Geen wonder. Je etensuur verzetten en 's nachts niet slapen! Groote nar! Wat heb je òp gedaan van nacht? Was je ziek?

Rafaël.

'k Kon niet slapen... ben opgestaan... Nacht vader - Nàcht vader! - Geef je geen antwoord? - Nacht.

Zevende toneel.

Sachel

(staat op - bevoelt de pennen van de luiken - bonst zich voor 't hoofd.)
Hij was op vannacht - En - èn die mèid was op - Ze waren sámen op - sámen - Waarvoor waren ze op? - Waarom heit die sjikse gehuild? -

(einde van het eerste bedrijf).

Vorige Volgende