Een nieuw Nederlandsch verzen- en liedeboek

[p. 21]

Probatum.

En of je j' al tot water huilt,

Daar is 't niet meê gewonnen;

En of je knort, en of je pruilt,

't Is alles onbegonnen:

Neen, vrouwtjes! staat je man zijn kruin

Een beetje schuin,

Of staat zijn muts een beetje scheef....

Wat zwijgen en verdragen,

Wat zoetelijk te plagen,

Of om een' zoen te vragen, -

Dat helpt hem weêr op dreef.

Het onweêr aan de huwlijkslucht

Groeit lang soms in 't verborgen;

Kom, jaag die wolkjes op de vlugt,

En vaag ze weg, die zorgen;

De zon der liefde, wen ze lacht,

Heeft groote kracht

En scheurt de zwartste bui vaneen; -

Wat zwijgen en verdragen,

Wat zoetelijk te plagen,

En om een' zoen te vragen,

Joeg menig onweêr heen.

Dus, vrouwtjes! houdt uw traantjes thuis,

Uw voorhoofd zonder rimpel,

En denkt - is 't somtijds al niet pluis -

Wie wijs is, stelt zich simpel:

En 't staat je beter dan kleedij

Van kant of zij',

Of wat je draagt tot sier of tooi;

Want zwijgen en verdragen,

Of zoetelijk te plagen,

En om een' zoen te vragen,

Maakt ieder vrouwtje mooi.