Al de volksdichten. Deel 2

[p. 95]

Kleine kanonniers.

Jongen, neem een hobbelpaard!..

Kom, dàt spel is onbezonnen;
Al dat schieten met kanonnen

Leît niet meer in Hollands aard;

Ziet ge 't dan niet aan uw maat,

Hoe hij al te béven staat!

't Is een tijd van rust en vreê;

Zoetjes spelen, zoetjes spreken...
Met die wilde jongensstreken

Hebben we maar moeite meê:

Hier een vlek, en daar een scheur,

Loopt er spoedig onder deur.

Toch (maar spreek er niemand van!)

Zou ik in uw moedig spelen
Met mijn 'heele hart nog déelen,

Was ik niet een deftig man:

Moest ik zeggen, waar 't op stáat -

'k Had jou liever dan je maat!