Al de volksdichten. Deel 2

[p. 8]

Het kerkklokje.

De klok van 't nêdrig kerkje roept:

'Ontwaak, de dag breekt aan!'

En 't is of nieuwe levenslust

't Verkwikte hart doet slaan.

Wel-op! dat gij den morgen groet
Met blij gezang, met frisschen moed;
De nacht was kalm, de rust was zoet:

Nu zij weêr de arbeid goed!

En - is de dag voorbijgegaan,

Dan roept ons de avondklank:

'Ter ruste nu, gij trouwe schaar!

En breng uw' Schepper dank.

Hij zendt, wie vroom zijn taak volbragt,
In stillen nacht zijne Englenwacht...'
En 't klokje wenscht u rein en zacht

Ná arbeid, goeden nacht!