Al de volksdichten. Deel 1

[p. 282]

LVII. Onuitwischbaar.

Och, Ouders! denkt, hoe vreeslijk het moet wezen,

Dat zich uw kind uw' Nagedachtnis schaam';

En dat, om wat Gij deedt, uw kroost nadezen
Als merk van onregt, schande of schuld - moet vreezen

Zich luid te hooren noemen met Uw Naam.