Al de volksdichten. Deel 1

[p. 58]

Vlaggelied.

o Schittrende kleuren van Nederlands vlag,

Wat wappert gij fier langs den vloed:

Hoe klopt ons het harte van vreugd en ontzag

Wanneer het uw banen begroet!

Ontplooi u, waai uit nu bij nacht en bij dag,
Gij blijft ons het Teeken, o heilige Vlag,

Van Trouw en van Vroomheid en Moed!

Of is niet dat Blaauw, in zijn vleklooze pracht,

Der Trouw onzer Vadren gewijd?

Of tuigt niet dat Rood van hun manlijke Kracht

En Moed, in zoo menigen strijd?

Of wijst niet die Blankheid, zoo rein en zoo zacht,
Op Vroomheid, die Zegen van Gode verwacht:

Den Zegen, die eenig gedijt?

Waai uit dan, o Vlag! Zij een tolk onzer beê

Om Trouw, en om Vroomheid en Moed.

De Wereld ontzie U op golven en reê....

Maar - dááldet gij ooit op den vloed -

Wij heffen uw Wit uit de schuimende Zee
En voeren naar 't Blaauw van den Hemel u meê...

Al kleurt zich uw Rood met ons bloed!