Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 72]

Tongen als van vuur

Wij, de verzonkenen in nabetrachting
van de gedane daden van weleer,
schoon in hun weerschijn, maar zonder verweer
tegen hun langzaam zuigende ontkrachting,

moesten weer bloed, als van een lam ter slachting,
moesten weer vuur zien - huizen stortten neer
in stuivend puin op onze woorden, eer
ons bidden stom kon worden van verwachting...

Geest, daal nu neer! Geef ons het woord te spreken
dat tot een daad wordt, tot een levend teken,
tot wind die wekt, vuur dat ons niet verzengt,

't Woord dat zal uitgaan tot het eind der aarde,
tot het aan alle volken openbaarde,
hoe God de wereld tot vervulling brengt!