Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 257]

Opstanding.

moedig en vert.

[p. 259]

XLIste lied.
Opstanding,

Opstaan! ja, dat zullen wij!
Dood en graf! uw' heerschappij
Is door jezus dood verslonden;
Hij, die eerst'ling, ging ons voor,
Ook wij volgen op zijn spoor,
Niets houdt ons aan 't stof gebonden.

[p. 260]

2

Stort de leeme hut hier in,

 

O! die slooping geeft gewin,

 

jezus blijft ons stof bewaken;

 

Al de kluisters van den dood,

 

Zee en afgrond, 's aardrijks schoot,

 

Zal die Overwinnaar slaken.

 

 

3

Op de wekstem van dien Heer,

 

Geeft de dood zijn' prooijen weêr,

 

Hoe veel eeuwen weggedreven;

 

Hij, die 't leven eenmaal gaf,

 

Opent aller dooden graf,

 

Om ons stof te doen herleven.

 

 

4

Mengeling van vreugd' en schrik,

 

Albeslissend' oogenblik,

 

Eindperk aller wisselingen;

 

Wie ziet in dit groot verschiet,

 

[p. 261]

 

jezus magt en luister niet,

 

Als voltooijer aller dingen.

 

 

5

Opstaan! welk een' vreugd voor hem,

 

Die zijn' Jezus liefde-stem,

 

In het stof des doods, mag hooren,

 

En op 't veld des levens treedt,

 

Daar hij, door 't geloof, reeds weet:

 

'k Ga bij 't opstaan niet verloren.

 

 

6

Opstaan! ach! ook schrikvol woord,

 

Daar 't door zondaars wordt gehoord,

 

Die hier 't zielen-licht verdoofden;

 

Wereldmin en schijngenot

 

Kozen, voor den dienst van God,

 

jezus roepstem niet geloofden.

 

 

7

Mogten w'elk, in onzen kring,

 

Denken aan die sluimering,

 

[p. 262]

 

Waaruit w'eeuwig weêr ontwaken;

 

O! hoe zouden wij dan niet,

 

Boven al wat d'aard' ons biedt,

 

Naar een' zaal'ge ruste haken.

 

 

8

Opstaan en onsterf'lijkheid,

 

Is alleen den mensch bereid,

 

Tot een eeuwig zalig leven;

 

Waartoe dan, o mensch! den tijd,

 

Aan de wereld-vreugd gewijd,

 

Die u eenmaal zal begeven?