De nagels in het vlees

[p. 2]

[p. 5]

Ik wou in leuzenloze tijden......

Ik wou in leuzenloze tijden
zo graag de wereld nog eens zien,
om mij nog eenmaal te vermeien
in alle vreugden van voordien.

Hoe krijgen wel de windekelken
haar sneeuwwit rokje geplisseerd?
Wie heeft de roos, bij haar verwelken,
dat roerloos sterven toch geleerd?

Wie heeft de vlinderwiek getekend?
Het honingmerk der orchidee?
Wie heeft der sterrental berekend?
En wie de druppels van de zee?

Wie plantte deze rose schelpjes,
het nageltje van Eva's teen?
Wie gaf de leeuw z'n speelgoedwelpen?
Waar springt de antilope heen?

Eens ging ik vragend door de landen:
‘Heb je m'n liefste ook gezien?’;
de vogels vlogen op m'n handen
en floten schalks: ‘Misschien....; misschien....’

En alles was zo vol van vreugde.
De tafel stond voor elk gedekt;
voor wie zich maar oprecht verheugde
was zelfs de raaf nog zoet gebekt.

[p. 6]

 

Eilaas - en alles ging verloren:

 

de oorlog kwam, de haat, de nijd;

 

en niets ter wereld viel te horen

 

dan zotte phrasen van de tijd.

 

 

 

Ik wou in leuzenloze tijden

 

zo graag de wereld nog eens zien,

 

om mij nog eenmaal te vermeien

 

in al de vreugden van voordien.