Den nieuwen Katwycker christelyke Zee-vaert, versien met nieuwe christelijcke gezangen

[p. 20]

Een Danksegginge als men van de Reyse is 't huys gekomen.

Toon: ô Kersnagt schoonder dan de dage.
Of: Wanneer de trotse Philisteynen
Of: Hy liet de blauwe Vlagge waye.

O Koning aller Ceraphijnen!
Ik kom voor uwen Throon verschijnen,
Met Lof-zang, en met Danckbaerheyd,
Hoewel dat met geen Menschen Tongen,
Na regt kan werden uyt gesongen,
Den Roem-lof, uwer Majesteyt.

Lof sy de Heere der Heyrscharen

Om dat gy my hebt gaen bewaren,
Soo lang als ik hier hebb' geleeft
Door u lof-waerde wonder-werken,
Gelijck een Arend met zijn Vlercken
Over zijn lieve jongen zweeft.

Besonder nog in dese reysen

Hebt gy, u loflycke Paleysen,
Ons soo genadig op gedaan
Dat ider met vrymoedigheden,
Tot u Genade-Throon, mogt treeden
En in benoutheid tot u gaen.

O Heer! de grooten Waterstroomen

Sijn woedend' over ons gekomen,
En brogten ons benautheyd aen
Maer o gy grooten Held der Helden!
(Die 't Woeste Meyr haer palen stelden)
Gy hebt ons trouwelijk by gestaen.

Soo haest als wy de reys aenvingen

En na de groote Noord-Zee gingen,

[p. 21]

 

Om onse nering daer te doen

 

Soo sont gy daedelyck uwe Eng'len,

 

En lietse daegelijcks om ons heng'len:

 

Om onsen onheyl te verhoen.

 

De Zee, en Wint ging gy bedwinge

 

Dat ons haer kragt niet kon bespringe,

 

Of brengen in een groot gevaar

 

Want als gy tot haer segt zijt stille,

 

Soo moeten sy na uwen wille

 

Op u bevelen, wesen klaer.

 

Dus hebt gy ons o Heer der Heeren?

 

Fris, en gesond, doen wederkeeren,

 

En ons geleyd door uwe hand

 

En sonder letsel, of verhind're,

 

Hebt gy ons Vrou, en ook ons Kind're

 

Doen komen weer in 't Vaderland.

 

Wie kan nu regt u lof vermelden?

 

Of Heer! wat sal ik u vergelden!

 

Voor alle dees' weldadigheyt?

 

Mijn zwacke tong is te geringen,

 

Om na waerdye uyt te zingen,

 

Den roem-lof uwer Majesteyt.

 

Maer Heere wilt my onderschragen,

 

En schept gy dog een welbehagen,

 

In mijn geringen Lof-gesang,

 

Die met mijn (onvolmaekte) tonge,

 

Werden tot u o Heer! gesongen,

 

By na geheele dagen lang.

 

Wel aen mijn Ziele, looft den Heere,

 

En wil zijn grooten naem vereere,

 

Met een opregt en danckbaer hert,

 

Lof sy u Heer, Ja, Hoog-gepresen,

 

Moet u Barmhertigheden wesen,

 

Om dat gy my bevrijt voor smert.

 

O Godt laet ik dog al mijn leven,

[p. 22]

 

U Naem alleen de eere geven,

 

En maeken uwe daden groot,

 

En wilt my voort ook soo bewaren,

 

Dat my geen onheyl mag bezwaren,

 

Tot dat ik sterven sal den doodt.

 

En als ik dan den doodt sal sterve,

 

Soo laat my Heer u Ryck beerven,

 

En maekt mijn duffen Geest bereyd,

 

Om met des Hemels Heyrscharen,

 

U Heerlijckheden te verklaren

 

Met Lof-sang, in der Eeuwigheyd.

F. van der Hart.