Het geestelijck bieken, of geestelycke sangh-dichten
(1674)–Herman Harts–
AuteursrechtvrijVande Eeuwige Pynen der Verdoemde.Ibi erit fletus, & stridor dentium Matth. 13.42. Daer sal geschrey, ende knessinghe der tanden syn. Omnipotens Deus quiapius est, miserorum Cruciatu non pascitur: quia autem justus est, ab iniquorom ultione in perpetuum non sedatur. S. Greg. lib. 4. Dialog. cap. 4. | |
[pagina 49]
| |
Godt almachtich om dat goet is, en nempt geen vermaeck in 't pyningen der Ellendige: Maer om dat Rechtveerdich is, en houdt niet op te vreken 't quaet van de Verdoemde inder eeuwichyt. | |
Op de Wyse: Qu'elle cholere des Cieux.IN het midden van de nacht
Soo my docht, niet onbedacht
Ick hoorde een ziele kermen:
O fel Doot! ô tweede Doot!
Ga naar voetnoota En mach ons niemandt ontfermen
Ah! dees straf is al te groot.
2[regelnummer]
Och! wat ongeluckigh Lodt,
En wat Tornichyt van Godt
Heeft ons ellendich bevangen?
VV'en gevoelen niet, dan haet,
VV'en hopen, noch en verlangen:
VVy syn geversticht in 't quaet.
3[regelnummer]
Zy vervloeckt dan die daer leeft
Ah! Die ons geschapen heeft!
Zy vervloeckt Vader, en Moeder,
Zy vervloeckt Son ende Maen.
Ga naar voetnootb Gaet seght dit Suster, en Broeder.
Och! waren wy jonck vergaen!
4[regelnummer]
Wy achten ter werelt niet,
Dan 't ghene de Ooge siet,
Eer, ryckdom, ende wellusten:
Die maer en syn aen 't gemoet,
As slaven, die henen vluchten,
En stelen haer Meesters goet.
5[regelnummer]
d VVy hebben ons seer gespoeyt,
Tot alle lust, en vermoeyt
In de wegen der boosheden.
VVat verdriet ey! wat torment!
O gewicht der Eeuwicheden!
| |
[pagina 50]
| |
VVy lyden nu sonder ent'.
6[regelnummer]
O! bedriegelycke Mert
Des werelts, vol soete smert!
Hoe f'nynigh syn uwe Beken!
Ga naar voetnoota Als genoch leert Absolon
Met dry lancien doorsteken,
In het aensien van de Son.
7[regelnummer]
Hy meynde de doot t'ontgaen,
Ga naar voetnootb Maer de Muyl liep heen de baen,
En hy bleef aen de boom hangen.
Soo is het geschiet met ons:
O Dwaes! Die noch blyft verhangen
Aen iet dat vergaet terstons.
8[regelnummer]
VVy hadden 't in leven wel:
Maer nu hoe quaet in de hel!
Onse pleisieren syn henen:
Ga naar voetnootc De worm, die nimmer en sterf,
Blyft alleen, de rest verdwenen
Gy wellust fyt ons verderf.
9[regelnummer]
Ga naar voetnootd Hoe bedachter syn geweest!
Die nu in de Bruylof-feest
Goe Ciere maken. VVy quelden,
En hielen met hen de geck,
Die nu staen in eer, en welden,
En wy in schand', en gebreck.
10[regelnummer]
Voor de genucht van een uur
Te smaken dit eeuwich suur!
O Vonnis sonder berouwen!
VVy derven ah! 't eeuwich Goet,
Vol droefheyt ende mistrouwen.
En altoos! ô tegenspoet!
11[regelnummer]
Siet! hier en is niet dan rouw,
O! wat een hitt! wat een kouw!
't Geselschap syn quade Geesten
| |
[pagina 51]
| |
Vol gewelt, en hatenyt.
Och! waren wy geweest beesten!
VV'en leden nu geen verwyt.
12[regelnummer]
Maer wat helpt al dit gesegh?
Den tyt, ah! den tyt is wegh,
't Is gedaen, 't is al verloren,
Ons Balanze te licht weeght.
Och! waren wy noyt geboren!
Den Rechter blyft onbeweêght.
13[regelnummer]
Dat maer hondert dusendt jaer,
Of thien hondert dusendt waer:
Ja soo veel miljone jaren
Als druppels syn in de Zee!
VV'en maeckten dus een misbaren,
Maer eeuwich is onse wee.
14[regelnummer]
Eeuwichyt! ô! Eeuwichyt!
Hoe verschilt gy van den tyt!
VVy sterven, maer sonder sterven.
Soo lange Godt Godt sal syn,
En sullen wy niet bederven,
Nochtans verdorven. O! pyn!
15[regelnummer]
Soo kermde die erme ziel,
VVanneer my de slaep ontviel:
Al myne leden die beefden,
VVanneer op die pynen dacht,
Der gene, die onlancx leefden.
O! Mensch u van sonde wacht.
16[regelnummer]
Of syde daer in geraeckt,
Spoedt, eer de door genaeckt,
Ga naar voetnoota Spoedt u, en leert Godt voorkomen
In ware Belydenis,
En schouwen voor't quaet. VVelck Omen
Brenght volle versekernis.
|