Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens
(1617)–Thonis Harmansz. van Wervershoef–
Auteursrechtvrijeen dans liedt wijse.
ALs ick aensie dat leven mijn,
De tijdt die gaet voor-by,
ick heb soo menighe sonde ghedaen,
Daer mede soo ben ick seer belaen,
O Heer ontfermt dy mijn.
Ick heb de werelt soo langhe ghedient
Met alsoo blijd aenschijn,
Daer toe soo heb ick my ghevoeght,
Daer inne soo hadde ick groote ghenoeght,
O Heer ontfermt dy mijn.
| |
[Folio C7r]
| |
Dat ick de werelt dus heb ghedient
Dat dunckt my swaer te zijn.
Het is ghelijck de Wijse-man seyt,
Men vinter niet dan ydelheyt.
O Heer ontfermt dy mijn.
Ick wil mijn leveu gaen beteren
En keeren my weder tot dy:
Ghelijck Mattheus den Tolle verliet,
Zoo wil ick gaen doen dat Godt ghebiedt,
O Heer ontfermt dy mijn.
O Heere konde ick nu weenen
Al aen de voeten van dijn,
Ghelijck als Magdalena deed,
Daer door kreegh sy de eeuwighe vreede
O Heer ontfermt dy mijn.
Daer men my van Godt seyde
Mocht ick niet wesen by:
Daer men dansten en speelden
Daer gaf ick my tot aller weelden:
O Heer ontfermt dy mijn.
Daer men my van penitentie seyde
Mocht ick niet langher zijn,
Maer te leven na den vleys,
Dat te gheven synen eys:
O Heer ontfermt dy mijn.
Voor alle de stricken van deser werelt
Die menichvoudigh zijn,
Zoo bid ick U Heer dat ghy my bewaert,
Ten eynde van mijn sonden spaert:
O Heer ontfermt dy mijn.
Op dat ick na dit leven
(O Heer) hier boven komen mach,
Met dy ende met den Enghel Seraphine
O Heer ontfermt dy mijn,
O Heer ontfermt dy mijn.
|
|