Goddelicke lof-sanghen
(1620)–Justus de Harduwijn– Auteursrechtvrij
[pagina *IIIr]
| |
Voor-redene tot den Leser.GOed-willigh Leser Paulus een Vat der uyt-ghelesenheydt, die somtijts met den Gheest tot inden derden Hemel wiert op-ghestiert, en heeft aen de Weerelt niet laeten vercondighen hoe nut ende proffyttelijck, hoe stichtigh ende vermaeckelijck dat sijn alle gheestelijcke Ghesangehen tot lof des Alder-hooghsten, waer tot hy met god-vruchtighen yver is ver-weckende de Gheloovighe der stadt Colossis; als hy begeert, dat sy elckander souden leeren.Ga naar voetnoot1en insghelijcx vermaenen in sanghen, en gheestelijcke Liedekens, singhende Godt uyt den grond van hunne herten. Het ghene dan deze Apostel aen de zijne soo was bevelende, hadde zeer langh' te voren ghepleghen gheweest by alle godt-minnende menschen; oversulcx dat eenighe der Propheten in d'oude wet niet eer en waeren uytende de verholentheydt Gods, ten was dat al-voren het Vier van hunnen Gheest door eenigh voor-gaende lof-liedt wierd teenemael onsteken, zoo het zelue baerblijckelijck word ghetoont in Helizaeo, den welcken Iosaphat commende teGa naar voetnoot+raede heeft eerstmael voor hem doen commen eenen singhenden Harp-speelder, ende dien aenhorende, is terstont de hand Gods op hem ghecommen ende heeft begonnen zijn god-spraecke uyt te legghen; En sonder noch voorder te gaen, hoe en heeft hem oock in dese soetigheyd niet ghe-oeffent dien Hemelschen Sangher en Conincklijcken Prophete van Israël? Ach hoe is hy sorgh-vuldigh om door ‘tgheclangh zijnder Harpe den boosen Vyand te verjaeghen! Hoe besigh houdt hy altijt sijn handen om spelen, ende sijn stemme om singhen! Met wat een soetigheydt is hy roepende tot Godt! O Heere soo langhe als ick leve sal ick singen, ende ick sal spelenGa naar voetnoot2voor mijnen God soo langhe als ick hier ben. Mijn God ick sal u gaen singhen een nieu liedt en ‘tselve op het thien-snaerigh spel gaen spelen. V lof dient ghesonghen ô God van Sion. O God van Israël ick sal u gaen singhen op de Cy- | |
[pagina *IIIv]
| |
there. Hoe menighwerf is hy aen alle menschen versoeckende dat sy den levendenGa naar voetnoot 3God oock souden loven? Singht voor den Heere in belijdinghe, speelt onsen God op de Cythere. Looft den Heere op de trompette, louet hem met basuynen en Harpen, looft hem met trommelen en reyen, looft hem met snaeren en Orghel-spel, looft hem met claer-klinckende Cymbalen. Alle gheest love den Heere. Dese dinghen dan die den Apostel, ende te voren de Propheten hebben soo goet ghevonden, zullen wy-lien, die insghelijcx sijn het Schepsel vanden selven Godt, het selue willen misprijsen oft achter-laeten? Ha neen! laet ons oock wesen Sanghers des Alderhooghsten, noch ons niet schaemen te doene dat ghedaen hebben Apostelen, Coninghen ende Propheten. Gods lof te singhen sal wesen een oirsaecke dat voortaen sal verschuyven alle wind-vol, ende siel-quetsende Venus ghejancksel, dat een broose schoonigheydt ghevrocht heeft in een oncuysch, ledigh en dertel ghemoedt. Gods lof te singhen zal wesen een oirsaecke datmen niet meer en sal singhen dien verblinden God Cupido; maer wel de al-siende Goddelijcke Drij-eenigheydt, waer door ghebluscht sijnde het vier der quaeder wellusten, ontsteken sal worden de fackel der deughd, waer door verstrooyt ligghende de lichte pluymen der vlieghende sotticheydt, wy ons standvastelijck zullen begheven tot de waerachtighe Wijsheydt en tot de wijse Waerachtigheydt. Dit is dan de redene, maer oock gheanckert in het bevel mijns Aldereerweerdighste Heere Oppersten Priester van mijn Vaeder-land dat ick my somtijts hebbe bepooght dese Goddelicke Lof-sanghen in dicht uyt stellen met meyninghe de die te doen commen voor den dagh, niet om te onderstaen den vernuften spits van alle hoogh-gheleerde Ionckheyd, met hope van aen de zelue noch zulcx aen te dienen, ist dat ick bemercke dit teghenwoirdigh te ghereye, Soo dan Goetwilligh Leser Ontfanght dan dese proef-stuckxkens in sulcken dancke als ick u de selve ben voor-houdende, en ‘tzelve sal wesen mijnen eenighen wensch ende begheerte, die u oock diene tot heyl ende wel-vaert. |
|