Revolutie in woorden

Gelijkheid: onzin! (1794)

Gij Nederlanders, denk nu eens na bij uzelf. Beschouw het op de keper. Dan begrijpt u vanzelf dat die gelijkheid een werk is van mensen die niet goed bij hun hoofd zijn, of dol geworden. Een klein staaltje daarvan zal ik u meedelen.

Mevrouw Danton was zo volslagen gek geraakt van dat idee van egaliteit dat ze met alle geweld haar aapje (dat ze onlangs als een geschenk uit West-Indië had gekregen) het recht wilde

[p. 52]

Afb. 8. Mevrouw Danton acht haar aapje gelijk aan zichzelf (1794).

Afb. 9. Ook de huisdieren zijn aangetast door het virus van de gelijkheid (1794).

[p. 53]

geven zich te coifferen in haar eigen boudoir.

Kijk maar naar het plaatje. Zij kijkt ernaar, op blote voeten. Dat was niet zozeer omdat zij arm was, maar die egaliteit had haar hoofd compleet op hol gemaakt. Zij werd zó gek dat haar man, die lid was van de Nationale Vergadering, haar tot op de dag van vandaag moet laten bewaken, bij dag en bij nacht.

Zijn dit geen fraaie uitwerkselen van die Franse gelijkheid?