Vaarwel gele schrijver

[p. 84]

Gladiolen

De bladen zijn scherp, ze snijden
de wind en de tijd in de vingers.
Maar de bloemen happen zo gulzig
veelmondig brokken uit het zonlicht
dat een zucht hun ranke benen breekt.
Ofwel rukken ze zo onbesuisd
het zwaard uit de nauwe schede
dat ze elkaar neervellen.

Zwaardleliën zijn wapen en liefde
in één woord, als om strijd bemind
door gladiatoren en dichters. Maar
je kunt er geen weg mee in een vaas
en je maakt er een dame ongelukkig mee.
Alleen als ruiker in de armen van
een dikke coureur komen ze tot hun recht,
want ook op een graf druipen ze van het bloed.