Vaarwel gele schrijver

[p. 57]

De weg naar de hemel

Als het licht vol meelwormen zit
en de weg verdampt in een schilderij
nog nat van olie
en wemelende regenboogkleuren
en verlatenheid

dan wordt de rit een beangstigend dolen
een sidderend kruipen
als een haarrups naar nergens
naar de houtwallen van veel vroeger
naar de kokon van nooit meer.

Dat is het fauvistische beeld
tussen Itegem en Herenthout
waar een verroeste wegwijzer
bij een eikendreef
naar Coensborch wijst

en ik die vergeten weg
opdraai als een haarrups
naar nergens
naar de houtwallen van veel vroeger
naar de kokon van nooit meer.