Vaarwel gele schrijver

[p. 42]

Oogst

De zon van augustus sjoelbakt
met gouden schijven.
Geuren van wilde naakte meisjes
verlaten de beemden.

De kleinkinderen happen
in oogstappels en mirabellen.
En als dansmuggen
gaan de woorden te keer.

Ik heb geen tijd meer,
geen kans meer om tijd te hebben,
geen tijd om een glas wijn
te drinken en te zwijgen.

De kleinkinderen lachen
om de boerenzakdoek op mijn hoofd.
Rood met witte bollen. Alsof ik
lang uit mijn neus gebloed had.