Het koekoeksspog

[p. 45]

Ik ben een gelukkige dommerik tussen wederik en ganzerik

Ik heb al vaker een berkezaadje
Zo'n rossig vliegend schoteltje
Beter gezegd zo'n hostietje binnengehapt
Hopend op een wonder tenslotte
Een bloeddoorlopen berk
Of een gebladerde stem
Met groenvinken erin

Zo droom ik ook in het wilde weg
Over de hemelsbijen die pijlsnel
Uit een andere dimensie komen
Aansuizen en veel te lang hangen
Binnen te kijken door mijn ogen

Poëzie schrijven is dikwijls
Met propvolle hand nog meer willen plukken
Kersen bramen hazelnoten
Of achter de geur van jonge brem
Nog meer geheimen willen ruiken
Dat loopt faliekant uit
Op een kapotte lei

Ha die lei die dof rammelende pennendoos
Die hoge holsblokken zo stuntelig versierd
Altijd was er iets gebarsten
En nu na zovele jaren
Is dat poëzie

Zo wordt een dichter na zijn dood
Eindelijk ook poëzie
Poésie pure.