Het koekoeksspog

[p. 40]

Sonnet voor doodgravers en kopertorren en strontvliegen

Veertig jaar ben ik moeten worden
Om in te zien dat ik wel alleen zal blijven
Een godverloren andere een kale jonker
Die over distelvlinders en -vinken moet schrijven

En wat zij brengen aan rode klinkklare bevliegingen
Met veel te veel godvergeten woorden
Een vreemde nazaat met een niet te bedwingen
Taal van sinds mensenheugenis uitgemoorden

Het roestkleurige bloed klatert in de beken
De stern en de pluvier komen hier drinken
Wie is er nog wie is uitgeweken

En mocht ik hier in dit welzand verzinken
Beland ik dan weer in groene streken
Of liggen ook daar dode goden te stinken?