Het koekoeksspog

[p. 35]

Sonnet geschreven met de voeten in een teil water op heermoes

Het vuilboompje dat ik nooit zoek
Staat zoeterig bedwelmend te soezen
De bijen doen de groene stilte broezen
Zo leeft de dichter van het elzenbroek

Zes uur zocht ik Kempense orchideeën
Het genot bij een venusschoentje te hurken
Ik vond berken waartegen dieren zich schurken
En eensklaps de tedere sporen van reeën

Zo kwam ik bij een orchis de gevlekte
Nest van schoonheid de veelgebekte
Vierentwintig mondjes vangen het licht

Om ook bij een reekalfje te belanden
Pas op de reegeit walgt van mensenhanden
Ach mens beroer toch nooit een echt gedicht.