De heksenvlecht

[p. 34]

Hunkering naar een ongekende koningin

Vanmiddag sloop ik een uur lang
achter een koninginnenpage
aan, verbeten, ademloos en bang
hem kwijt te spelen, een rage

van melkeppe tot wilde peen.
En toen raakte ik het spoor bijster.
Hij danste o zo luchtig heen
over een woud van koren en lijster-

bessen, tot in het goud van de zon,
tot waar mijn blik niet reiken kon,
tot in het land waar zij regeert

en waar de zomer - naar men beweert -
eeuwig is. Er bestaat helaas geen kaart
van het land van de gouden zwaluwstaart.

Maar ik heb die onmacht nooit aanvaard.