Het bevel van Cupido

[p. 27]

Trevr-Dicht.

D’Aegyptsche Koninghinn’ Cleopatra beklaeght
De doodt Antonii, die haer soo heeft behaeght.

Stemme: Je suis blessé d’une flame nouvelle.

ACh hemels! ach! wat sal ick gaen beghinnen?
Mijn hert’ dat is met droefheydt heel vervult,
Antoni ach! het is mijn’ schult!
De wanhop’, nijdt, en uw’ te dwaes beminnen
Heeft u verdaen door een groot onghedult.

2. O grootsten heldt! waer toe zijt ghy ghedreven,

Die als Iupyn op d’aerde waert ghevreest?
Moest ghy door eyghen handt dijn’ gheest

[p. 28]

 

Berooven laes! van uw’ heyl-vloeyend’ leven,

 

En dat om mijnen wille alder-meest?

 

3. O soeten mondt! laet ick u noch eens kussen:

 

O soeten kus! waer door ick Nectar smaeck:

 

O mondt! (die plagh tot mijn vermaeckt,

 

Mijn vierigh inghewandt te konnen blussen)

 

Ghy zijt die my als-nu verweckt tot wraeck.

 

4. Ick wil uw’ doodt flux op my-selven wreken:

 

Mijn vlucht was d’oorsaeck, die u sterven ded’.

 

Anthoni toeft wat, ick gae med’,

 

Ick gae met u tot aen d’Elisi beken,

 

Daer wy be-erven sullen peys en vred’.

 

5. Ga Iras haelt de mande met de slanghen,

 

Den Aspis flux op mijne armen stelt;

 

Ick wil beproeven sijn ghewelt.

 

Antoni ziel’ doet my naer haer verlanghen,

[p. 29]

 

Die my verwacht in het Elisi’ veldt.

 

6. Weet Caesar, dat ghy my niet en sult voeren

 

In uw’ Triumphe (soo ghy hebt ghedacht)

 

‘k Hebb’ een’ mans-hert, (al faelt de kracht)

 

De doodt en kan in ’t minst’ my niet beroeren,

 

Waer-door ick flux sal worden om-ghebraght.

 

7. Siet Iras komt: nu ras doet mijn gheboden,

 

Mijn’ trouwe dienst-maeght helpt my uyt de pijn,

 

Op dat ick haest by hem magh zijn,

 

Die my verwacht by onse goede Goden;

 

Sa bindt terstondt op d’armen het venijn.

 

8. Ach! wat is dit? mijn kracht heeft my begheven,

 

‘k En sie niet meer, gheheel mijn lichaem beeft;

 

Seer selden (die in sonden leeft)

 

Krijght een goedt eynd’, naer een sondarigh leven;

 

Ick sterf eylaes! den adem my begheeft.