Het bevel van Cupido
(1653)–Albertus Ignatius d' Hanins–
AuteursrechtvrijStemme: Chere Catto où sont tous nos discours?ALs Venus laetst’-mael weynigh neder-sat
By mijn Clorinde, by mijns herten schat,
Sy sagh haer wel-ghemaeckte leden aen,
En haer soet wesen schoonder dan de Maen.
| |
[pagina 6]
| |
2. Sy sagh haer’ lipjens rooder als een was
Ghesloten in een witte marmer-kas:
Flux roep sy met een over-droef gheween
De kleyne Minne-godtjens all’ by-een.
3. Sy riep ghestoort, wat drommel baet my dan
Dat eertijdts ick den gulden appel wan?
(Als Paris seyd’, dat hy aen mijnen mondt
Verr’ d’alder-purper-roodste lipjens bondt.)
4. Daer nu een’ dwasen Dichter anders wijst,
Die sijn’ Clorinde tot den hemel prijst,
En opentlijck in sijne dichten praet,
Dat sy in schoonheydt my te-boven gaet.
5. Sa Godtjens, valt den Dichter op sijn huyt,
En haelt flux all’ uw’ quaedste pijlen uyt:
En schiet hem vel, en vleesch, en hayr, en been,
En borst, en hert’, en longh’, en tongh’ in tween.
| |
[pagina 7]
| |
6. Maer treft Clorinde met een’ pijl van loot,
Dat sy altijdt soo koudt zy als de doot:
Dat haer het teere bloedt vervries’ in ’t lijf,
En dat sy altijdt even killigh blijf.
7. Het is ghebeurt, soo Cytheréa seyd’:
Ick smoock ghelijck een aen-ghesteken heyd’:
Ick treur, ick smelt, ick smoor, ick vlaeck, ick brand’
In ’t diepste van ’t door-schoten inghewandt.
8. En ghy Clorinde, laes! hebt op uw’ borst
Een dry-mael dobbel over-dicke korst
Van steen, van ys, van marmer, en van snee:
En hoe ick treur, of sucht’ ghy lachter mee.
9. Eylaes, eylaes! ondanckbaer als ghy zijt!
Weet ghy waerom mijn droevigh zieltjen lijdt?
Het is alleen om dat ick u soo prees,
En dat ick ’t Cytheréa teghen-wees.
| |
[pagina 8]
| |
10. Ach! soete Schaepjen, ‘k bidd’ u, weest niet quaet,
Gh’ en hebt in ’t minst’ geen oorsaeck tot dijn’ haet:
Ghewis gh’ en weet niet wat de gramschap doet,
Als sy in Venus domme herssens woet.
11. Laet (bidd’ ick) dijnen hoogh-moedt sincken ne’er,
En jont my dijn voor-leden minne we’er:
En treckt ten laetsten sachter zeden aen,
Die sulcken schoonheydt beter sullen staen.
12. Druckt boven-dien uw’ lipjens aen de mijn’,
Uw’ lipjens oorsaeck van mijn’ staghe pijn,
Uw’ lipjens, welckers noyt ghehoorden lof
Aen Venus eerst-mael gaf tot gramschap stof.
13. Druckt uwe lipjens aen mijn’ wanghjens vry,
En suyght met eenen wat venijns van my,
En vat oock t’samen van het viertjen wat,
Dat in mijn hertjen langh’ verborghen sat.
| |
[pagina 9]
| |
14. En weest voordt-aen niet voor de Go’on bedaert,
Noch van dertel minne-mo’er vervaert:
De Goden selfs van hemel, aerd’, en hel,
Volbrenghen van een maghet het bevel.
|
|