Het bevel van Cupido
(1653)–Albertus Ignatius d' Hanins–
Auteursrechtvrij
[Folio A6r]
| |
Inhoudende de reden waerom desen boeck van den Auteur aldus wordt ghenaemt ende gheintituleert.WAnneer de swarte nacht het aerd’-rijck quam bedecken,
En met een duyster kleet den hemel over-trecken:
Als d’al-ghemeyne rust hadd’ van des aerbeydts pack
De menschen over-al ghelockt tot ’t soet ghemack.
| |
[Folio A6v]
| |
Naer dat de gulde Sonn’ sijn’ peerden ende waghen
Wt ’s hemels hooghe sael, nu langh hadd’ neer-gheslaghen
In Thetys vochtigh rijck, en dat de silv’re Maen
Was (in haers broeders plaets’) ghetreden op de baen,
Hadd’ ick (van dichten moe) my oock tot rust begheven,
Doch daer ick korts daer-naer met schroom wirdt uyt-dreven
Door een seer helle stemm’, die my den slaep ontnam,
Soo dat ick gansch verbaest dus tot my-selven quam.
Mijn’ hayren resen op, mijn’ woorden bleven steken
(Ghebonden door de vrees’) als ick weêr hoorde spreken
De voor-gheseyde stemm’:’k stont op (en gansch ontstelt)
Sagh voor mijn bedde staen een meer als mensch’lijck beelt,
Een’ Godt, oft Godts-ghelijck: en ’t was een’ van de Goden,
(Ghelijck ick hebb’ verstaen daer-naer uyt sijn’ gheboden.)
Flux (sprack hy) op de been, en hoort naer mijn bevel,
Voor ’t welck’ dat alles beeft, aerd’, hemel, zee, en hel’.
| |
[Folio A7r]
| |
Ick ben den Godt der minn’ Cupido groot van krachten,
Die Mavors en Iupyn doe naer mijn’ wetten trachten:
Die jae mijn’ eyghen moêr, noch broeder niet en spaer’,
Die de Goddinnen dwingh’, en Goden al-te-gaer.
Dus luystert neerstigh toe: ghy sult (voor alle saken)
Een’ nieuwen Liedtjens-boeck tot mijnder eeren maken:
Soo saen de gulde Sonn’ verthoonen sal haer licht,
Sult ghy uw’ breyn en sin begheven tot ’t ghedicht.
Dijn’ boeck in dryen deelt: leert eerst de vryers minnen,
En dwinght tot weder-liefd’ des vrijdtsters stuere sinnen
Door liedtjens van de minn’, ghestelt op soete maet:
Die baren menigh-mael de minnaers groote baet.
Seght dan hoe Galathé (vervreemt van hofsche zeden)
Alleen om hare deught, en wel-ghemaeckte leden,
Van d’Herders wordt ver-eert door menigh’ konstigh liet,
Nu op Adônis fluyt, en dan op Tyters riet.
| |
[Folio A7v]
| |
Dan sultje op het laetst’ (door toe-ghelaten’ kluchten)
Af-trecken ’s menschen hert’ van droefheydt, tot ghenuchten
Al wat je dencken meught te dienen tot ghelagh,
Dat sultje metter daedt voordts-brenghen voor den dagh.
Hier hebtje mijn bevel: en wacht u van te falen,
(‘k Sweir’ by den helschen poel) ghy soudt ‘et dier betalen:
Dan (soo in teghen-deel ghy leeft naer mijn ghebodt)
Sult ghy hier op-der aerd’ zijn als een’ kleynen Godt.
Hier was sijn’ reden uyt: en (sonder meer te praten)
Heeft (met een’ snelle vlucht) mijn’ kamer flux verlaten:
Den geur die hy daer liet gingh roos’ en violet
Te-boven: jae noch meer, den amber en civet:
Een teecken van de Goôn, doch eer hy uyt gingh sprey’en
Sijn’ vleughels in de locht, om die van een te schey’en,
Ontdeckte hy sich heel van ’t aen-ghenomen grijn,
En stondt voor mijn ghesicht in goddelijcken schijn.
| |
[Folio A8r]
| |
Ick sagh sijn gulden hayr, ick sagh sijn’ bolle wanghen,
En ’t gulde pijlen-huys aen sijnen sluyer hanghen:
Ick sagh dan alder-eerst, en merckte wonder wel,
Dat ick ontfanghen hadd’ Cupidinis bevel.
Soo haest dan als de Sonn’ ons braght den rooden morghen,
Gingh ick (voor alle werck) papier en inckt besorghen,
En hebb’ den boeck gemaeckt (door last van Venus-wicht)
Die ghy nu (Leser) siet voordts-komen in het licht.
Aenveert mijn’ moeyt’ in danck, en merckt ghy ergens fauten,
Die toch ten besten keert, als ghy daer-van hoort kauten:
Den schrick die my bevingh, als ick Cupido sagh,
Die kleeft my noch aen ’t lijf tot heden op den dagh.
Het breyn is noch verstroeyt: dus komdy iet te lesen,
Dat u niet en behaegt, wilt my behulpigh wesen,
En betert mijn ghedicht, maer daer-med’ niet en spot,
Want dat ick hebb’ gherijmt, is door ’t bevel van Godt:
| |
[Folio A8v]
| |
Iae van den Godt der minn’, die in uw hert magh woonen,
Op dat ghy door haer kracht u moght goet-jonstigh thoonen,
(Bevrijdt van haet en nijdt) aen my uw’ even-mensch,
Die u hier op-der aerd’, en naermaels vrede wensch.
Doch soo daer iemandt waer nieuws-gierigh om te weten
De reden om de welck’ mijn Boecksken wordt gehêten
Cupidinis Bevel? om dat het is ghemaeckt
Van my door sijn ghebodt, is ’t aen diên naem gheraeckt.
|
|