Veerstraat

[p. 37]

Simulatie

Een computersimulatie ontdoet het beeld van wegen,
laat huizen terugkeren in geen tijd, steelt bomen en bloemen
uit oude achtertuinen en plaatst ze tussen het verdwijnend verkeer.

De techniek vergroot de leugen van mijn waarneming.
Schijnhandelingen renoveren mijn ouderlijk huis
op de plaats van een rondweg.

Ik wacht op de prikkeling om naar de rand te verdwijnen
en een kind in het brandpunt te laten glijden, wacht
op de sprakeloosheid om wie het zal zijn:

ze schuilt achter een gitaar, kijk hoe ze plukt en knijpt,
welke snaren ze verbindt en waar haar slagen eindigen.
Een voor een nestelen haar tonen zich

in kamermuren die ik na de simulatie dien af te breken
tot de waarheid van een rondweg. Ik geef het meisje
een bestand en berg haar op in een geheugen.