Veerstraat

[p. 35]

Stof

Mijn moeder liet me vrij
aan haar te denken als aan een stofje

op de lak van een zwarte auto, zij
die haar hele leven moest afnemen.

Stof kan veel verdragen.
Het wordt niet misselijk als het wordt vervoerd.

Askorrelmoeder bestuift de aarde en beroert de zee.
Ze verliet het waterhuis van haar lichaam

waarin ze vruchtbaar was maar ook verdrietig.
Ze hoefde haar as niet opgepot,

hoefde geen plek voor haar vlees
om grond te worden; voor haar

geen etagegraf geruimd, zij
geen welgelegen oma in een aarden flat

of dat de pezen gedijen tot maïs
en de jurk wast tot katoen op de velden.

Mijn moeder in haar allerliefste kleren
wilde eindelijk verstrijken.