gewoon hoogleraar. In 1703 kwam de staatkunde daar nog eens bij en twaalf jaar later verhuisde hij naar Leiden, waar hij dezelfde leeropdrachten kreeg en bovendien de ‘historia Foederati Belgii’. In 1724 werd Burman nog bibliothecaris. Hij was de vader van Caspar Burman*.
a Oratio de eloquentia et poëtice. Trajecti ad Rhenum 1696 [48 pp.; 4o]; in: P. Burman, Orationes. Hagae Comitis 1759, 1-23.
b Antiquitatum Romanarum brevis descriptio. Ultrajecti 1702 [48 pp.; 8o]; Francofurti 1748; Lugduni Batavorum 1759, 1777; Lipsiae 1792, 1809.
Anoniem verschenen.
c De vectigalibus populi Romani dissertatio. Trajecti ad Rhenum 1714 [259 pp.; 8o].
d Oratio de publici humanioris disciplinae professoris proprio officio et munere. Lugduni Batavorum 1715 [80 pp.; 4o]; in: P. Burman, Orationes. Hagae Comitis 1759, 277-302.
e Oratio in humanitatis studia. Batavorum 1720 [61 pp.; 4o]; Berolini 1741; in: P. Burman, Orationes. Hagae Comitis 1759, 303-329.
Redenvoering, tegen de beschavende geleertheid. Leiden 1720.
f Petri Cunaei et doctorum virorum ad eundem epistolae ... nunc primum editae cura Petri Burmanni. Leidae 1725 [412 pp.; 8o].
g Vectigalia populi Romani, et ϰαταιβατησ sive Jupiter Fulgerator in Cyrrhestarum nummis. Leidae 1734 [346 pp.; 4o].