De Psalmen Dauids

Bijde begraeffenisse. I.W.

[p. 120]

1

LAet ons t'Lichaem begrauen saen,
Daer wy niet en twijffelen aen,
Het sal ten Ionxsten dach op-staen
Onsterffelijc ten oordeel gaen.

2

T'is Aerd', end' tot Aerd' (daert af is)
Salt wederom worden ghewis,
Ende vander aerden opstaen,
Als des Heeren Trompet sal slaen.

3

Sijn Sile by Godt eewich leeft,
Die-se hier wt ghenaden heeft
Van haer Sonden end' misdaet groot
Verlost, door zijns liuen Soons Doot.

4

Sijn smerte, Droefheyt end' Ellend'
Is comen tot een salich End':
Hy heeft ghedraghen Christus Ioch,
Hy is ghestoruen, end' leeft noch.

5

De Sile leeft sonder gheclach,
Het Lijf slaept tot den Ioncxsten dach.
Dan salt Godt verclaren Lofsaem.
T'eewigher vreucht maken bequaem.

6

Hier wast in ancxt end' Pijnen swaer,
Maer het sal zijn ghenesen daer,
Met groote blijschap in Godts Throon
Lichten ghelijc de Sonne schoon.

7

Hem nv hier slapen laten // wy,

[p. 121]

 

Ende gaen onser straten // vry,

 

End' schicken ons ooc neyrstelijc,

 

Want de doot comt ons van ghelijc.

8

Dies help' Christus ons trooster goet,
Die ons verlost heeft door zijn bloet,
Van s'Duyuels Macht, d'eewighe pijn,
Hem moet Lof, Prijs end' Eere zijn.