De Psalmen Dauids

Vande woorden Christi, Mat. ij. Comt all' tot my, etc.

1

COmt vry tot my sprect Godt de Heer'
Ghy alle die bezwaert zijt zeer,
Met sonden hert beladen:
Ionc ende oudt, man ende vrou,
Wat ic hebb' wil ic gheuen v,
End' heylen all' v schaden.

2

Mijn Ioc is licht, mijn Pack is soet,
Diet my na-draecht met hert' end' moet,
Dat hy de Hell' ontwijke,

[p. 114]

 

Dien wil ict helpen draghen // dan:

 

Met mijn hulp' hy na-iaghen // can

 

Het eewich Hemelrijcke.

3

Wat ic oyt ded' end' voor v droech
In mijn leuen, laet ende vroech,
Dat doet ooc t'allen daghen:
Ia, wat de Mensch' denct, spreect end' doet
Dat comt hem in allen te goet,
Doet hy na Godts behaghen.

4

De werelt woud' wel salich zijn,
En dede de schad' end' de pijn
Die de Christenen lijden:
Alst dan niet en can wesen min,
Soo begheeft v willich daer-in,
D'eewighe pijn te mijden.

5

Als Creatuer' te kennen gheeft,
Wat in t'water end' op d'Aerd' leeft,
Dat het all' eynt door t'lijden,
Die in Godts naem niet en lijt vry,
Op t'laest en can den Duyuel hy
In eewicheyt niet mijden.

6

Heden is de Mensch' heel ghesont,
Siet, morghen cranc in corter stont,
Seer haest moet hy ooc steruen:
Ghelijc met den Bloemen op t'velt,
Soo ist met de Werelt ghestelt,
Snellijck sal sy verderuen.

7

De werelt verschrict voor den Doot,
Als imant leyt in steruens noot,
Dan wil hy eerst vroom wesen:
Om t'aertsche goet elc een hem port,

[p. 115]

 

Daer door d'arm Siel' vergheten wort,

 

Als sy noch can ghenesen.

8

Als-men niet meer leuen en mach,
Dan beghint-men een groot gheclach,
Tot Godt wilt-men hem gheuen:
Maer ick vrees' de Ghenaed' van Got,
Die sy altijt hebben bespot,
Sal swaerlijc aen hun cleuen.

9

Den Rijcken en helpt niet zijn Goet,
Noch den Ionghen den stouten moet,
Hy en can niet ontloopen.
Al gaef' imant de werelt, siet:
All' t'Siluer end' t'Gout, t'en helpt niet,
Hy en cant niet af-coopen.

10

Wat helpt den gheleerden zijn cunst,
Des werelts pracht end' groote gunst:
Wy moeten alle steruen:
Die hem tot Christo niet en gheeft,
Nv hy tijt der Ghenaden heeft,
Die moet eewich verderuen.

11

Daer-om ghy vrome merct altijt,
Die v tot Godt begheeft met vlijt,
Laet v die moeyt' niet rouwen:
Blijft vast aen het Godlijke Woort,
T'is der Silen troost end' confoort,
Godt sal v wel behouwen.

12

Siet dat ghy t'goet voor t'quade gheeft,
End' dat ghy hier onschuldich leeft,
Laet vry de Werelt hoonen,
Gheeft Godt de Wraek', zijn eer' niet min,
Den enghen wech gaet altijt in:

[p. 116]

 

Godt sal de werelt loonen.

13

Oft het v gongh' na s'vleeschs ghemoet,
In gunst, wellust ende groot goet,
Soo soudt ghy haest vercouwen,
Daer-om seynt ons Godt teghenspoet,
Om te castijen t'Vleesch on-vroet,
T'eewigher vreucht te houwen.

14

Is v t'Cruys zwaer end' bitter hier,
Soo ghedenct aen het helsche vier,
Bereydt voor den on-vromen:
Met lijf end' siel' sal t'lijden zijn,
Sonder ophouden groote pijn,
End' sullen niet omcomen.

15

Maer ghy sult all' na desen tijt
Met Christo eewich zijn verblijt,
Daer-aen sout ghy ghedenken:
Gheen Tongh' en can wtspreken niet
De Vreucht end' d'Eer diemen daer siet,
Die v de Heer' sal schencken.

16

Ende wat Godt (die eewich leeft)
In zijnen Gheest ons beloeft heeft,
Ghezworen wel-bedachtich,
Dat houdt hy, end' gheuet voorwaer:
Hy help' ons by d'enghelen schaer,
Door Iesum Christum crachtich. Amen.