De Psalmen Dauids

Het Liet van I Hus by het H. Auontmael te singhen. D.M.L.

1

IEsus Christus onse Heylandt
Die van ons s'Vaders Toren wandt,
Door het zeer bitter Lijden zijn
Holp hy ons wt der Hellen Pijn.

2

Dat wy dat niet en vergheten,
Soo gaf hy ons zijn Lijf t'eten,
Verborghen in het broot voorwaer,
Sijn bloet te drinken in wijn claer.

3

Wie tot desen disch wil naken,
Die hebb' wel acht op zijn saken:
Wie hem onweyrdich hier toe gheeft,
Voor het leuen den doot hy heeft.

4

Ghy soudt Godt den Vader prijsen,
Dat hy v soo wel wil spijsen:
End' dat hy voor v misdaet groot
Gaf zijnen Sone inden doot.

[p. 57]

5

Ghelooft, end' en wilt niet wancken,
Dat het spijse sy der crancken,
Welker hert' is van sonden zwaer,
Ende door anxt bedroeft voorwaer.

6

Sulken ghenaed' end' goethede
Soect een hert', zijnd' in onvrede:
Is v wel, soo blijft vry van daer,
Dat ghy niet en crijcht groot bezwaer,

7

Christus sprect selfs: Comt ghy armen,
Laet my ouer v ontfarmen:
De stercke heeft gheens Meesters noot,
Sijn kunst die en acht hy niet groot.

8

Hadt ghy wat connen verweruen,
Wat dorst ic dan voor v steruen:
Dees' Tafel en ghelt v ooc niet,
Ist dat v self' wil helpen yet.

9

Ghelooft ghijt van herten gronde,
End' bekent dat met den monde,
Soo zijt ghy daer toe wel gheschict,
Die spijse dan v siel' verquict.

10

De vrucht moet ooc haer werc beghinnen:
Den naesten sult ghy beminnen,
Op dat hy dijns gheniet voort-aen,
Ghelijc Godt aen v heeft ghedaen.